Federalny sąd administracyjny w Niemczech zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości UE o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w kwestii uszczegółowienia okoliczności, w jakich naruszenie wolności wyznania, może stanowić akt prześladowania w rozumieniu dyrektywy z 29 kwietnia 2004 r. (2004/83/WE).
Wniosek w tej sprawie został złożony w ramach sporu między władzami niemieckimi a dwoma obywatelami pakistańskimi, aktywnymi członkami wspólnoty Ahmadiyya, reformatorskiego ruchu islamskiego, który jest zwalczany od dawna przez muzułmanów wyznania sunnickiego stanowiących większość w Pakistanie i którego praktyki religijne są surowo ograniczone przepisami pakistańskiego kodeksu karnego.
Z uwagi na to, że nie mogą oni publicznie wyznawać wiary, gdyż może to zostać uznane za bluźnierstwo, stanowiące przestępstwo zagrożone zgodnie z kodeksem karnym karą pozbawienia wolności, a nawet karą śmierci - wystąpili do państwa niemieckiego o udzielenie azylu.
... zgodnie z dyrektywą
Przyznanie statusu uchodźcy wymaga, by zainteresowany obywatel państwa trzeciego w sposób uzasadniony obawiał się prześladowania w kraju pochodzenia z powodu rasy, wyznania, narodowości, poglądów politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej.
Pojęcie aktu prześladowania - zgodnie z dyrektywą - obejmuje poważne czyny, które ze względu na swój charakter lub powtarzalność stanowią rażące naruszenie podstawowych praw człowieka, w szczególności jego praw nienaruszalnych.
