Bez zagłębiania się w szczegóły, zacząć wypada od przypomnienia, iż zgodnie z Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r., organy ochrony konkurencji państw członkowskich UE (w tym UOKiK) otrzymały określone kompetencje do prowadzenia postępowań dotyczących naruszenia przepisów wspólnotowych w zakresie prawa konkurencji, w zakresie porozumień anty-konkurencyjnych oraz nadużycia pozycji dominującej. Unijny ustawodawca uznał, że jeśli naruszenie unijnych norm konkurencji jest mocno związane z danym Państwem Członkowskim to nie ma sensu, by postępowanie takie prowadziła sama KE, ale lepiej żeby zrobił to organ krajowy. W związku z tą zasadą, KE może odrzucić wniosek o wszczęcie postępowania dotyczącego wspominanych naruszeń unijnego prawa konkurencji, jeśli organ ochrony konkurencji Państwa Członkowskiego zajmuje się już taką sprawą.
W ramach wspomnianego Rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 ustanowiono także zasady ścisłej współpracy KE z krajowymi organami ochrony konkurencji oraz pomiędzy takimi organami – m.in. w zakresie wymiany informacji oraz dowodów w postępowaniach, konsultacji planowanych decyzji, jak również w zakresie przeprowadzania kontroli.
Warto jednak zwrócić uwagę na dwa orzeczenia, które zapadły w ostatnim okresie i które stanowią istotne novum w stosunku do dotychczasowej praktyki.
Wyrok w sprawie Sped – Pro (T-791/19) W dniu 9 lutego 2022 r. Sąd Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie T-791/19 stwierdzający nieważność decyzji KE z 12 sierpnia 2019 r. o odrzuceniu skargi polskiej spółki Sped-Pro S.A., przy czym sąd ten uznał, że Komisja Europejska niewystarczająco zbadała podnoszone przez Sped-Pro argumenty i zbyt lakonicznie uzasadniła swoją decyzję.
Czytaj więcej
Od 28 maja 2022 roku w państwach członkowskich Unii Europejskiej zaczną obowiązywać przepisy zakazujące różnicowania jakości produktów sprzedawanych w krajach Unii.