Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzję powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Nakazywał w niej wspólnocie mieszkaniowej demontaż blokad parkingowych znajdujących się na 11 miejscach postojowych dla niepełnosprawnych. Uznał, że powinny być ogólnodostępne. Nie wolno ich w ten sposób ograniczać. Powołał się przy tym na art. 66 ust. 1a prawa budowanego. Przewiduje on, że nadzór budowany może żądać usunięcia skutków ingerencji lub naruszeń lub przywrócenie stanu poprzedniego w sytuacji, gdy stwierdzono nieuzasadnioną względami technicznymi lub użytkowymi ingerencję lub naruszenie wymagań dotyczących obiektu budowlanego. Pod warunkiem że ich charakter uniemożliwia lub znacznie utrudnia użytkowanie ich do celów mieszkalnych.
Wspólnota mieszkaniowa od tej decyzji odwołała się do wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, a ten przyznał rację powiatowemu inspektorowi. Wówczas wystąpiła ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Jej zdaniem nie ma przepisów zakazujących instalowania na miejscach postojowych na terenie prywatnym urządzeń pozwalających na korzystanie z nich jedynie przez uprawnione osoby. Przypomniała też, że blokady zostały zamontowane tuż po wybudowaniu miejsc parkingowych.
WSA uchylił decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Tłumaczył, że wspomniany art. 66 ust. 1a wprowadzono do prawa budowlanego po to, by chronić lokatorów kamienic przed bezprawnymi działaniami czyścicieli. Często dewastowali budynek tylko po to, by zmusić najemców do wyprowadzki. Adresatem tych nakazów nie może być więc dowolny podmiot, ale ten, który dopuścił się niedozwolonej ingerencji w budynek.
Tymczasem funkcja parkingowa to nie funkcja mieszkaniowa. Mieszkanie w budynku nie musi się łączyć z posiadaniem samochodu i koniecznością jego parkowania przed budynkiem. Są to dwie kwestie, które należy rozpatrywać oddzielnie. Z tych powodów zdaniem WSA art. 66 ust. 1a nie może stanowić podstawy prawnej do wydania nakazu demontażu słupków na miejscach dla niepełnosprawnych.
sygnatura akt: II SA/Kr 1547/17
