Niepełnosprawność dotyka wszystkich grup pracowników, wśród nich także sędziów. W praktyce powstają jednak wątpliwości z określeniem czasu pracy sędziów będących osobami niepełnosprawnymi. Wydaje się przy tym, że obowiązujące regulacje prawa o ustroju sądów powszechnych i regulaminu urzędowania sądów powszechnych oraz ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie pozwalają na odpowiednie ukształtowanie czasu pracy niepełnosprawnych sędziów. Dlatego też celowe byłoby uzupełnienie o ten aspekt obowiązujących przepisów.
Z art. 83 ustawy o ustroju sądów powszechnych wynika wprost, że czas pracy sędziego jest określony wymiarem jego zadań. Zadaniowy czas pracy nie jest czymś szczególnym. Funkcjonuje on także dla wielu innych grup zawodowych na podstawie art. 140 kodeksu pracy, w myśl którego w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją, albo też miejscem wykonywania może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca po porozumieniu się z pracownikiem ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając jego wymiar wynikający z norm określonych w art. 129 k.p.
Można stwierdzić, że zadaniowy czas pracy jest wprowadzany wówczas, gdy nie ma potrzeby lub możliwości ustalania, ile dokładnie ma przebywać pracownik w zakładzie pracy.
Pracownik sam określa kolejność, sposób i czas
W systemie zadaniowego czasu pracy rozkład zadań, czas i sposób ich wykonania są ustalane bezpośrednio przez samego pracownika w sposób umożliwiający wykonanie zadań w ramach ustawowych norm czasu pracy. Przypomnieć należy, że wymiar ten zgodnie z art. 129 k.p. wynosi zasadniczo 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym czterech miesięcy.
W odniesieniu do sędziów uznaje się, że zadaniowy czas pracy w praktyce oznacza, że z jednej strony sędzia nie ma obowiązku pracy w oznaczonych godzinach przez określoną liczbę dni w tygodniu i może wykonywać pracę w zasadzie w dowolnym czasie i nie tylko w budynku sądu, z drugiej zaś, że nałożone na niego zadania wymuszają pracę w godzinach urzędowania sądów (zaplanowane czynności procesowe), a jednocześnie poza nimi (zapoznawanie się z aktami spraw, sporządzanie uzasadnień orzeczeń), także w dni wolne od pracy, niedziele, a nawet święta. Tak właśnie wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 15 września 2015 r. (III KRS 49/15).
