Bruno Mars. Mama, Grammy i rada od Lionela Richie

Zawsze będziesz moją ulubioną dziewczyną.

– Czuję obecność spojrzenia mojej mamy zwłaszcza na koncertach. Słyszę jej uwagi w stylu: „Wypadłeś płasko. Bądź lepszy. Nie możesz pomijać ważnych elementów choreografii. I powiedz bratu, żeby zgolił wąsy!" – opowiada. To dodaje mi sił.

Na jego rodzimych Hawajach występuje gatunek kameleonów zwanych kameleonami Jacksona. I na debiutanckiej płycie nagranej pod szyldem Doo-Wops & Hooligans Bruno Mars brzmiał jak kolejna wersja Michaela Jacksona. Z kolei na drugiej płycie zaśpiewał „Locked Out Of Heaven" w stylu The Police z typowym reggae'owym rytmem. „Co za duży rozrzut inspiracji" – powiedziałby ktoś złośliwy, nazywając Marsa artystą bez osobowości. Ale album nazywał się „Unorthodox Jukebox", czyli „nieortodoksyjna szafa grająca", bo Mars lubi się bawić wieloma stylami, nawiązując również do soulu i rhythm and bluesa.

Z kolei trzeci album „24 K", nagrodzony niedawno sześcioma statuetkami Grammy, promował teledysk nagrany w Las Vegas. Można powiedzieć, że jest kwintesencją szmiry rodem z amerykańskich kasyn zbudowanych w samym centrum pustyni. Ale teledysk można też oglądać jako pastisz czarnej muzyki i projektów w stylu Village People. Bruno Mars świetnie bawi się tą konwencją, pokazując się na tle jeta, stanowiącego symbol przynależności do kasty gwiazd. A potem idą w ruch kabriolety. Oglądamy też wypasione, a przecież zrobione z dykty i sztucznej pozłoty, wnętrza słynnych hoteli, gdzie za pokój płaci się kilkaset dolarów. A i z tego Mars potrafi się śmiać, przykuwając uwagę fryzurą Michaela Jacksona, tańcząc i śpiewając nie gorzej niż on.

18 miesięcy w pudełku

Mars robi wrażenie luzaka, ale potrafi też ciężko harować. 31-latek, którego widujemy w czapce Versace na kręconych włosach, w krótkich spodenkach, bez skarpet, w mokasynach – był przez ostatnie miesiące zakładnikiem studia nagraniowego. Wychodził z niego tylko po to, by wskoczyć do swojego cadillaca model 2010 i pojechać do swojej posiadłości w Beverly Hills na spotkanie z ukochaną – modelką i stylistką Jessicą Caban. Na krótki wypoczynek, po długiej pracy do 3–4 nad ranem nad kolejnym miksem nowych nagrań.

„Żyję w tym pudełko już 18 miesięcy – opowiadał o pracy w studio magazynowi »Rolling Stone« – Kończę jedną piosenkę i biorę się do kolejnej. Ta robota wydaje się nie mieć końca, na szczęście został wyznaczony termin. Dotrzymać go jest cholernie trudno".

Dopieszczał każdy rytm i chórek. Pracując na najnowszym albumem – czuł ogromną odpowiedzialność i presję. Tylko on w ostatnich latach dwukrotnie uświetnił występem przerwę w Super Bowl. Jest też autorem jednego z najlepiej sprzedających się przebojów ostatnich lat, czyli „Uptown Funk", wyprodukowanego wraz z Markiem Ronsonem, który odpowiadał za nagrania Amy Winehouse. Piosenka była strzałem w dziesiątkę i spędziła aż 14 tygodni na pierwszym miejscu singlowej listy przebojów „Billboardu". To był drugi wynik w historii amerykańskiego show-biznesu. Gratyfikacja okazała się godna wysiłku: Grammy za nagranie roku, 12 mln sprzedanych plików oraz 2 mld streamingowych odtworzeń. I wtedy właśnie zaczęły się problemy. Mars czuł się takim sukcesem sparaliżowany.

– Nie wiedziałem, czy uda mi się przeskoczyć samego siebie i pobić własny rekord – mówił.

Na pewno wzbogacił swój wizerunek popowego artysty. Odświeżył muzykę rhythmandbluesową i soul. Inspirował się Terrym Lewisem, New Edition, ale także Boyz II Men i Babyface.

– Kiedy myślałem o płycie i o tym, jak ma brzmieć, wyobrażałem sobie party na szczycie jednego z nowojorskich wieżowców w letnią noc, gdy zespół schodzi ze sceny, dziewczyny są rozgrzane, piszczą, a ja muszę coś im zaproponować i pomóc dotrwać na parkiecie do rana.

Kumpel ważniaków

James Fauntleroy, który pracował nad najnowszym albumem, wspomina, że Bruno od początku miał zadatki na gwiazdę. Potrafił wszystko zaśpiewać.

– Niektórzy rodzą się z talentem wykonawcy, który magnetyzuje słuchaczy, to jest właśnie przypadek Bruno. Od początku Bruno przypominał mi Prince'a – powiedział.

Mars nie ocenia się tak entuzjastycznie.

– Jest ciężko, przecież w muzyce wszystko już było – melodie i rytmy – tłumaczy. – Trzeba bardzo uważać, żeby się nie powielać. Pisząc nową piosenkę, muszę pamiętać, że rywalizuję z milionami autorów, którzy dali z siebie to, co najlepsze. Wygrana na tej loterii naprawdę bywa dziełem przypadku.

Dlatego przykłada wagę do aranżacji, która zmienia znaczenie utworu. Czasami problem może sprawić jedna koślawa linijka. Tak był podczas sesji z Adele, z którą skomponował piosenkę „All I Ask" na jej bestselerową płytę „25". Nagrali ją bardzo szybko, ale nad jednym wersem łamali sobie głowy cały dzień.

– Adele nauczyła mnie wtedy, że czasami trzeba zrezygnować z perfekcji – tłumaczy Mars.

Jest zakumplowany ze wszystkimi ważniakami w branży. Śpiewał na zabawie weselnej twórcy Spotify Daniela Eka nad włoskim jeziorem Como. Dostał za to czek na okrągłą sumkę i obietnicę pomocy w promocji. Wcześniej występował na weselu w Chinach. To nie jest dla niego chałtura, tylko zwykła praca. Śpiewał na przyjęciach, odkąd skończył osiem lat. Taka była logika życie w muzycznej rodzinie. Ostatnio zdarzyło mu się wystąpić na przyjęciu urodzinowym w Malibu Beach.

– Na sali nie było nikogo powyżej pięćdziesiątki, czułem się podekscytowany, jakby śpiewał w Madison Square Garden – mówił.

Doświadczenia zdobyte w barach i knajpach pozwalają teraz przetrwać na estradzie w najbardziej niedogodnych warunkach koncertowych. Jednym z trudnych sprawdzianów był występ w przerwie Super Bowl. Był najmłodszy w historii tej prestiżowej imprezy. Dla Marsa była to wielka szansa, którą telewizyjny producent widowiska mógł zniweczyć. Poszło o to, że kamery zamiast na niego – zostały skierowane na widzów noszących świetlne bransoletki na rękach. Tylko dzięki swojemu doświadczeniu estradowemu Mars wyszedł zwycięsko z trudnej sytuacji. Rozwibrował fanów energią i tańcem w stylu Jamesa Browna.

– Kiedy od dziecka występujesz na scenie nawet przy świetle, jakie jest do dyspozycji w kafeterii – wszystko może wyglądać tak, jakby oprawa kosztowała 5 mln dol. – powiedział. – Gdy artyści emanują muzyczną energią – światła i dymy są dla widzów mało znaczącym bonusem.

Przed tym sukcesem przyszło zaproszenia do Super Bowl złożone przez lidera Coldplay Chrisa Martina. Mars na początku odmówił. Zgodził się dopiero wtedy, gdy Martin przyjechał do studia w Malibu. Powiedział wtedy: „Bruno, sprawa jest prosta: chciałbym podarować światowej widowni prezent w postaci »Uptown Funk«, które zaśpiewasz w duecie z Beyoncé". Bruno się zgodził.

– Ale cały czas trzeba pamiętać, że z duetów i występów na galach może nie wynikać nic ciekawego – tylko sam blichtr – mówi sceptycznie Mars. – Co innego praca z Beyoncé. Ona ma w sobie estradowego potwora. Przygotowuje najmniejszy detal swojego show. Praca z nią to była dobra szkoła. Ale i jej dają się we znaki nerwy. Oboje przed występem stosowaliśmy specjalną dietę, tymczasem na dzień przed transmisją zobaczyłem, jak nerwowo zajada cheetosy. Odpowiedziała z uśmiechem znaczącym mniej więcej tyle: „Jesteśmy na dwa dni przed premierą. Co mieliśmy zrobić – zostało zrobione, a jedyna rzecz jaka pozostała, to... pochrupać cheetosy właśnie!".

O dekadę za późno

Mieszka w willi wartej 6,5 mln dol. z dziewczyną Jessicą i jej rottweilerem Geronimo. Są razem od czasu premiery jego pierwszego albumu. Ona zajmuje się projektowaniem kostiumów kąpielowych linii J. Marie.

– Jest moim najlepszym przyjacielem – mówi Mars. – Moim oparciem. Bardzo dbam o naszą relację. Nie pokazujemy się na Instagramie, nie sprzedajemy naszego życia prywatnego jak inne gwiazdy. Kiedy idziemy na imprezę, nie biorę smartfona, żeby nie zajmować się dokumentowaniem party, tylko być z przyjaciółmi i moją dziewczyną. Nie chcę przez przypadek wypuścić do sieci czegoś głupiego.

Być może jest nauczony doświadczeniem z gali MTV Video Music, na której zgarnął wszystkie ważne nagrody i stał się bohaterem toksycznych komentarzy rapera Kanye Westa. Branża pamięta jego okropne słowa: „Czy nie ma takiej siły, która zatrzymałaby tego śliczniusiego sk.....ka?".

– Kanye jest ciągle pod obstrzałem prasy, wszędzie podstawiają mu sitka do ust – mówi ze spokojem Mars. – Czasami coś chlapnie. Zdarza się. Nie boję się krytyki. Ktoś mnie chce krytykować? Proszę bardzo. Sam jestem swoim najsroższym krytykiem! Nikt inny nie wie tyle złego o mnie, ile ja. Poza tym Kanye zadzwonił do mnie i przeprosił mnie za to, co niefortunnie powiedział.

-Czasami myślę, że trafiłem do show-biznesu o dekadę za późno – zdradza. – Jestem muzykiem, który chce nagrywać płyty. Tymczasem żyjemy w czasie streamingu, słuchania pojedynczych piosenek. Czy wiemy, kto obraca pieniędzmi, jakie się na tym zarabia, i co się z nimi potem dzieje? Nie wiemy. Dlatego czuję się czasami jak pacynka. Kiedy wyjmuję winylową płytę z koperty albo wyciągam CD z opakowania – jest mi strasznie smutno. Przecież sztuka z tym związana kona. Za trzy lata znajdziemy się w muzycznej przestrzeni, w której tego, co dziś jest, już nie będzie.

Siły dodaje mu rada, jaką dał mu Lionel Richie. – Występowaliśmy kiedyś w telewizji – wspomina wokalista. – Bruno, widzę, że nie jesteś gościem, który lubi czekać w kolejce do restauracji na swoje miejsce. Lubisz być na pierwszej linii. Ja też. Więc się nie poddawaj. Bruno, do przodu! ©?