Już za 19 zł miesięcznie przez rok
Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.
Subskrybuj i bądź na bieżąco!
Charakterystyczna lekkość
Może żadnemu z nas nie jest pisane szczęście" – mówi Frances (Jenny Slate), mając na myśli swą dość stereotypową żydowską rodzinę, zamieszkującą niewielką klitkę na Manhattanie. Ją właśnie rzucił chłopak, matka i ojciec się rozwodzą, siostra wychodzi za mężczyznę, którego nikt nie akceptuje. Wszyscy są artystami, ale każdego coś hamuje. Po nieudanej próbie dostania się na staż w Tokio dziewczyna wyjeżdża do Norwegii, by tam odkryć siebie na nowo. Warunków tam wcale nie ma lepszych, bo trafia do przyczepy kempingowej należącej do jej pracodawcy Nilsa (Fridtjov Saheim), aspołecznego twórcy, który postawił sobie za cel przekształcenie starej stodoły w instalację artystyczną i atrakcję turystyczną.
„Słoneczna noc" Davida Wnendta zadebiutowała na festiwalu Sundance, gdzie nie spotkała się z ciepłym przyjęciem, dlatego reżyser postanowił raz jeszcze wrzucić film na stół montażowy i usunąć 24 minuty materiału. Główna bohaterka, w interpretacji czarującej jak zwykle Slate, dużo analizuje i filozofuje, porównując poznanych przez siebie ludzi do postaci z obrazów. Czy jej rozważania do czegoś prowadzą? Patrzenie na życie przez pryzmat sztuki pozwala jej zrozumieć zarówno, to co nosi w środku, jak i to, co otacza ją na zewnątrz.
Plus Minus
Chaos we Francji rozleje się na Europę
Polityka nad Sekwaną to dziś pole eksperymentów, w tym wciągania do władzy partii dotąd izolowanych. Efekt – woj...
Plus Minus
Podcast „Posłuchaj Plus Minus”: Przereklamowany internet
W dzisiejszym odcinku podcastu „Posłuchaj Plus Minus” Daria Chibner rozmawia z Konstantym Pilawą z Klubu Jagiell...
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Joanna Opiat-Bojarska: Od razu wiedziałam, kto jest zabójcą
Urzeka mnie głębia głosu Dave’a Gahana z zespołu Depeche Mode oraz ładunek emocjonalny ukryty między jego słowam...
Plus Minus
„28 lat później”: Memento mori nakręcone telefonem
„28 lat później” to zwieńczenie trylogii grozy, a zarazem początek nowej serii o wirusie agresji. A przy okazji...
Plus Minus
„Sama w Tokio”: Znaleźć samą siebie
„Sama w Tokio” Marie Machytkovej to książka, która jest podróżą. Wciągającym odkrywaniem świata bohaterki, ale i...
Reklama