Koszty utrzymania nieruchomości wspólnej spoczywają na każdym właścicielu lokalu. Wyraźnie mówi o tym ustawa o własności lokali (dalej: ustawa). Płacą je w formie zaliczki przez cały rok kalendarzowy, a po jego zakończeniu każdy powinien otrzymać od zarządu pisemną informację, ile wpłacił na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej (z wyszczególnieniem wydatków), a także czy wpłacone kwoty były wystarczające. W wypadku niedopłaty właściciel ma obowiązek ją uregulować, a gdy jest nadwyżka – może ją odliczyć od wpłat za przyszłe okresy lub zażądać zwrotu nadwyżki od wspólnoty.
Właściciele sami też ustalają wysokość zaliczek. Robią to w formie uchwał. Im właściciel ma większe mieszkanie, a więc wyższy udział w nieruchomości wspólnej, tym zaliczka wyższa. Wydatki pokrywane z zaliczki wymienia art. 14 ustawy. Wśród nich znajdują się: utrzymanie porządku i wywóz nieczystości‚ wynagrodzenie członków zarządu, ubezpieczenia‚ opłaty za dostawę mediów i za antenę zbiorczą, a także windę, remonty i bieżącą konserwację. Przy czym właściciele mieszkań w tym ostatnim wypadku sami decydują‚ czy utworzyć fundusz remontowy; od nich zależy również wysokość składki.
Czytaj także: