Dobra osobiste: pracownika nie można nękać

Kodeks pracy nie chroni poddanego mobbingowi policjanta. Może on jednak dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia dóbr osobistych, na podstawie prawa cywilnego.

Publikacja: 28.06.2016 02:00

Dobra osobiste: pracownika nie można nękać

Foto: 123RF

Pracownicy zatrudniani na podstawie kodeksu pracy (kp), którzy zostali poszkodowani wskutek mobbingu lub dyskryminacji mogą dochodzić od pracodawcy roszczeń odszkodowawczych. W szczególności mogą się domagać finansowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, jeżeli wskutek mobbingu doznali rozstroju zdrowia, lub odszkodowania w razie rozwiązania z powodu mobbingu umowy o pracę. Przy czym za mobbing, zgodnie z definicją zawartą w art. 94 3 § 2 kp uważa się działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

Takich regulacji nie ma w ustawie o Policji. Zresztą w ustawach pragmatycznych innych służb mundurowych podobnie. Wyjątkiem jest ustawa o Służbie Więziennej, w której wprost zapisano, że przełożony jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi, a przepisy art. 943 kp stosuje się odpowiednio. Mogłoby to sugerować, że funkcjonariusze innych służb pozbawieni są ochrony przed tym negatywnym zjawiskiem. Tak jednak nie jest.

Policjant to nie pracownik

Nie ma wątpliwości, że policjant nie może być uznany za pracownika w rozumieniu kodeksu pracy. Stosunki służbowe służb mundurowych, nie są, bowiem stosunkami pracy w rozumieniu prawa pracy, a stosunkami prawnymi o charakterze administracyjno-prawnym. Funkcjonariusz Policji nie korzysta, zatem z ochrony kp dotyczącej mobbingu, co oznacza, że nie przysługują mu związane z tą ochroną roszczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 18 lipca 2012 r. III APa 11/12). Jeżeli bowiem stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy szczególne, to przepisów kodeksu pracy nie stosuje się, a jeśli już to jedynie w zakresie wskazanym tymi przepisami.

W przypadku funkcjonariusza Policji takimi przepisami szczególnymi będą przepisy ustawy o Policji, dalej uop oraz przepisy rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z 14 maja 2013 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (DzU z 2013 r. poz. 644 ze zm.). I w żadnym z tych aktów nie ma odesłań do stosowania przepisów prawa pracy dotyczących równego traktowania w zatrudnieniu, ani też przeciwdziałania zjawisku mobbingu i przysługujących z tytułu naruszenia przez pracodawcę tego obowiązku roszczeń.

Ochrona dóbr osobistych

Nie oznacza to jednak, że poddany mobbingowi policjant nie korzysta z żadnej ochrony. Jak uznał, bowiem Sąd Najwyższy w postanowieniu z 9 maja 2007 r. (I PZP 2/07, OSNP 2008/15-16/224) nie powinno ulegać wątpliwości, że dopuszczalna jest droga sądowa w sprawie, w której funkcjonariusz Policji dochodzi odszkodowania i innych roszczeń z tytułu długotrwałego izolowania go, poniżania oraz pomijania w awansach i szkoleniach przez przełożonych, określonego przez niego w pozwie, jako „mobbing". A Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, w cytowanym wcześniej wyroku z 18 lipca 2012 r. dodaje, że w takiej sytuacji funkcjonariusz może dochodzić swoich praw w ramach ochrony dobór osobistych.

Prawo do sądu

O tym, że funkcjonariuszowi mundurowemu przysługuje droga sądowa do dochodzenia roszczeń wynikających z naruszenia przez władzę służbową jego dóbr osobistych orzecznictwo przesądziło już dawno (por. wyrok SN z 26 czerwca 1978 r. I CR 223/78). Jest tak, mimo, iż ustawa pragmatyczna policjantów milczy i na ten temat. Prawo do sądu jest jednym z fundamentalnych założeń demokratycznego państwa prawnego. Brak wypowiedzi ustawodawcy w tym względzie nie może być, więc rozumiany, jako wyłączenie drogi sądowej. Milczenie ustawy nie może być, bowiem interpretowane w sposób sprzeczny z konstytucyjną zasadą prawa do sądu (uchwała Trybunał Konstytucyjnego z 25 stycznia 1995 r., OTK z 1995 r., nr 1, poz. 19).

Ważne

Naruszenie dobra osobistego, inicjujące powstanie stosunku cywilnoprawnego, może być wynikiem każdego działania, bez względu na rodzaj stosunku prawnego, w którym ewentualnie pozostają już naruszyciel i osoba, której dobro zostało naruszone.

Jakie roszczenia

Podstawą formułowania roszczeń o ochronę dóbr osobistych naruszonych w wyniku stosowania mobbingu są przepisy prawa cywilnego. Zgodnie z art.24 kc ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba, że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności żeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Zgodnie, bowiem z art. 448 kc w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Ponadto, jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

Bezprawne działanie

Należy podkreślić, że podstawową przesłanką warunkującą powstanie odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych jest działanie bezprawne. Przy czym bezprawność pojmuje się w prawie cywilnym szeroko, jako niezgodność zachowania się sprawcy z porządkiem prawnym. Zakresem bezprawności nie są więc objęte tylko naruszenia zawartych w przepisach – różnych zresztą gałęzi prawa – zakazów czy nakazów, adresowanych do ogółu lub określonych podmiotów, ale ponadto naruszenia zasad współżycia społecznego (wyrok SN z 2 grudnia 2003 r. III CK 430/03, OSNC 2005/1/10).

Zgodnie natomiast z uzasadnieniem wyroku SN z 19 października 1989 r. (II CR 419/89, OSPiKA 1990 nr 11, poz. 377) za bezprawne uważa się działanie naruszające dobro osobiste, jeżeli nie zachodzi żadna ze szczególnych okoliczności, usprawiedliwiających takie działanie. Przy czym do okoliczności wyłączających bezprawność naruszenia dóbr osobistych – zdaniem SN – na ogół zalicza się:

- działanie w ramach porządku prawnego, tj. działanie dozwolone przez obowiązujące przepisy prawa,

- wykazywanie prawa podmiotowego,

- zgodę pokrzywdzonego (ale z zastrzeżeniem uchylenia jej skuteczności w niektórych przypadkach) oraz

- działania w ochronie uzasadnionego interesu.

Mobber odpowiada dyscyplinarnie

Ustawa o Policji, inaczej niż kodeks pracy, nie zawiera regulacji nakładającej na przełożonych obowiązek przeciwdziałania mobbingowi. Wskazuje jednak, iż każdy policjant obowiązany jest przestrzegać zasad etyki zawodowej tej służby, a za podejmowanie działań wbrew tym zasadom (np. działań noszących znamiona mobbingu) policjant może być pociągnięty do odpowiedzialności dyscyplinarnej. Takiej odpowiedzialności podlega, bowiem za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej. Zasady te są określone w załączniku do zarządzenia nr 805 Komendanta Głównego Policji z 31 grudnia 2003 r. (DzUrz KGP z 2004 r. nr 1, poz. 3). Nakładają one na wszystkich policjantów (zarówno tych szeregowych jak i tych na kierowniczych stanowiskach) obowiązek odpowiedniego zachowania w służbie.

Zgodnie z § 14 zasad etyki stosunek policjanta do innych policjantów powinien być oparty na przestrzeganiu zasad poprawnego zachowania, poszanowania godności, a także tolerancji w zakresie nienaruszającym porządku prawnego. Część zasad adresowanych wyłącznie do przełożonych (>patrz ramka), zakreśla granice, w jakich mogą oni realizować swoje uprawnienia władcze w stosunku do podległych im funkcjonariuszy.

podstawa prawna:  art. 132 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 355 ze zm.).

Co mówi prawo

Zasady etyki zawodowej policjanta Z załącznika do zarządzenia nr 805 Komendanta Głównego Policji z 31 grudnia 2003 r. (DzUrz KGP z 2004 r. nr 1, poz. 3):

- § 16 Przełożony powinien dawać podwładnym przykład nienagannego zachowania, w szczególności nie powinien nadużywać stanowiska, funkcji, stopnia policyjnego w celu poniżenia podległego policjanta.

- § 17 Przełożony powinien zapewnić podległym policjantom właściwe warunki wykonywania zadań i rozwoju zawodowego oraz dbać o atmosferę pracy i dobre stosunki międzyludzkie.

- § 18 Kierując działaniami podległych policjantów, przełożony powinien wydawać jasne i zrozumiałe polecenia oraz inspirować i motywować ich do działania.

- § 19 Przełożony, oceniając podległych policjantów, jest zobowiązany kierować się jasno określonymi i znanymi im kryteriami oraz sprawiedliwością i obiektywizmem.

- § 20 Przełożony powinien wysłuchać podwładnego w sprawach zawodowych i osobistych oraz udzielić mu wsparcia bądź pomocy, z zachowaniem dyskrecji.

Pracownicy zatrudniani na podstawie kodeksu pracy (kp), którzy zostali poszkodowani wskutek mobbingu lub dyskryminacji mogą dochodzić od pracodawcy roszczeń odszkodowawczych. W szczególności mogą się domagać finansowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, jeżeli wskutek mobbingu doznali rozstroju zdrowia, lub odszkodowania w razie rozwiązania z powodu mobbingu umowy o pracę. Przy czym za mobbing, zgodnie z definicją zawartą w art. 94 3 § 2 kp uważa się działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

Pozostało 92% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona