Na mocy tej ustawy oraz ustawy o drogach publicznych starosta udzielił gminie zezwolenia na budowę odcinka gminnej drogi rowerowej wzdłuż pasa drogi wojewódzkiej. Oparł je na przepisach ustawy o drogach publicznych oraz tzw. specustawy drogowej, określającej zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych.
Decyzję o budowie drogi rowerowej uchylił – i umorzył postępowanie przed organem I instancji – wojewoda lubuski. Specustawę drogową stosuje się jedynie w przypadku budowy lub rozbudowy dróg publicznych – wyjaśnił. Tymczasem starosta zezwolił na ich podstawie na realizację odcinka gminnej drogi rowerowej, która nie jest drogą publiczną, powiązaną z sąsiadującą drogą wojewódzką.
W skardze do WSA w Gorzowie Wlkp. gmina wniosła o uchylenie decyzji wojewody. Nie wie bowiem, na jakiej podstawie stwierdził on brak powiązania drogi rowerowej z drogą wojewódzką. Nie wziął też pod uwagę, że gmina i województwo zawarły porozumienie o budowie przez gminę ciągu pieszo-rowerowego wzdłuż dróg wojewódzkich. Budowa drogi rowerowej, objętej porozumieniem, powinna więc być traktowana jako inwestycja w zakresie dróg publicznych, objętych przepisami specustawy.
Czytaj więcej
Organy zezwalające na inwestycję na podstawie specustawy drogowej nie mogą korygować jej lokalizacji, przebiegu ani warunków technicznych.
Spór przed WSA wygrała gmina; sąd uchylił decyzję wojewody lubuskiego. Zwrócił uwagę, że uproszczone zasady i procedury przygotowania i realizacji inwestycji drogowych dotyczą inwestycji mających na celu budowę i rozbudowę dróg publicznych. Organy administracji muszą więc zbadać, czy w konkretnej sprawie chodzi o realizację celów publicznych, czy innych. Odnosi się to również do drogi rowerowej. Te są drogami wewnętrznymi, jeśli nie są zaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych, i zlokalizowane w pasie drogowym tych dróg.
