Tak orzekł wczoraj Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Uznał, że nie ma do nich zastosowania zwolnienie zawarte w wielu umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dotyczy ono bowiem osób przebywających w Polsce przez okres nieprzekraczający dwóch lat w celu nauczania lub prowadzenia badań na uniwersytecie, w szkole wyższej lub innej instytucji oświatowej. Zdaniem WSA, gdy okaże się, że pobyt jest dłuższy, podatnik powinien rozliczyć się także za pierwsze dwa lata.
Wyrok wydany został w związku z wnioskiem, z którym wystąpiła przebywająca w Polsce obywatelka Republiki Południowej Afryki. Pracowała jako lektorka, uznała więc, że przez pierwsze dwa lata pobytu jest zwolniona z podatku dochodowego. Jej zdaniem wynika to z art. 21 ust. 1 traktatu z 10 listopada 1993 r. zawartego między Polską a RPA (DzU z 1996 r. nr 28, poz. 124). Ministerstwo Finansów nie zgodziło się z taką interpretacją. – Z umowy tej wynika, że od podatku zwolnione są osoby, których pobyt nie przekracza dwóch lat. Jeśli okaże się, że jest dłuższy, należy się rozliczyć w Polsce także za lata poprzednie – powiedział Jacek Klinkowski, który reprezentował MF.
Sąd zgodził się z jego argumentami. Zauważył, że postanowienia umowy odnoszą się do osób „przebywających w Polsce”. Sformułowanie to wskazuje na krótkotrwały charakter ich pobytu. Dlatego regulacja ta nie ma zastosowania do pracujących w Polsce dłużej niż dwa lata. Powinni oni rozliczyć się ze wszystkich dochodów, także tych uzyskanych w dwóch pierwszych latach.
Należy podkreślić, że nie oznacza to konieczności dwukrotnego zapłacenia podatku dochodowego. W takiej sytuacji znajdzie bowiem zastosowanie odpowiednia – opisana w konwencji – metoda unikania podwójnego opodatkowania.
