Robotnik, poszukiwacz złota, marynarz, kłusownik morski, literat samouk. Burzliwe życie Jacka Londona znakomicie nadaje się na filmową biografię. Reżyserzy kilkakrotnie próbowali pokazać je na ekranie (m.in. „Jack London” z 1943 roku), ale jak dotąd o wiele chętniej ekranizowali dzieła amerykańskiego pisarza. London opisywał w książkach niebezpieczne przygody, wychwalał męską siłę i odwagę, wplatał w fabułę wątki autobiograficzne. Te wszystkie motywy można odnaleźć w „Białym Kle” (1905), jednej z jego najsłynniejszych powieści. Pisze w niej o losach poranionego przez życie i ludzi na wpół dzikiego psa, który ostatecznie spotyka na swej drodze dobrego opiekuna.
W ekranizacji Randala Kleisera poznajemy Jacka Conroya (Ethan Hawke, na zdjęciu), młodego poszukiwacza przygód, który przybywa na Alaskę w czasie gorączki złota, by przejąć odziedziczoną po ojcu ziemię. W dotarciu do działki pomaga mu lokalny przewodnik Alex (w tej roli wybitny austriacki aktor Klaus Maria Brandauer). Po drodze zatrzymują się w indiańskiej wiosce, gdzie chłopak spotyka Białego Kła. Właściciel czworonoga, bezwzględny „Beauty” Smith (James Remar), wykorzystuje zwierzę w walkach psów. Z jednego z krwawych starć Biały Kieł ledwo uchodzi z życiem. Jack postanawia się nim zaopiekować, próbuje go oswoić...
Film nie jest tak naturalistyczny jak powieść. To kino rozrywkowe, utrzymane w przygodowo-familijnej konwencji. Kleiser, doświadczony hollywoodzki filmowiec, ma nosa do wychwytywania młodych talentów. Nakręcił m.in. „Gorączkę sobotniej nocy” i „Błękitną lagunę”. Pierwszy film otworzył drogę do kariery Johnowi Travolcie. Drugi sprawił, że Brooke Shields uznano za jedną z najseksowniejszych aktorek w Hollywood.
W „Białym Kle” reżyser postawił na Ethana Hawke’a. Dziewiętnastoletni wówczas aktor miał wtedy w dorobku zaledwie dwa filmy. Debiutował w 1985 roku w „Odkrywcach” Joe Dantego, a cztery lata później pojawił się w „Stowarzyszeniu umarłych poetów” Petera Weira. Po tym, jak wystąpił w „Białym Kle” i jego kontynuacji „Biały Kieł. Legenda białego wilka” (1994), stworzył świetne role, m.in. w „Przed wschodem słońca” i „Przed zachodem słońca” Richarda Linklatera, „Wielkich nadziejach” Alfonso Cuarona, „Dniu próby” Antoine’a Fuquy, a także „Nim diabeł dowie się, że nie żyjesz” Sidneya Lumeta.
[i]Biały Kieł
