Proza Kornela Makuszyńskiego, a zwłaszcza jego utwory dla dzieci, zawsze była pogodna. To on stworzył Koziołka Matołka, dwóch takich, co ukradli księżyc, szatana z siódmej klasy, urokliwą Basię, o którą wybuchła awantura oraz trzynastoletnią Irenkę.
Perypetie tej ostatniej opisał w „Pannie z mokrą głową”, którą po raz pierwszy wydano w 1933 roku. Był to szczególny moment. Trwał ogólnoświatowy kryzys. Wielkie majątki topniały z dnia na dzień. Ludzie tracili pracę. Makuszyński uchwycił w powieści klimat tamtego czasu, opisując losy szlacheckiej rodziny Borowskich, a przede wszystkim Irenki, która stara się wyciągnąć zadłużoną familię z finansowych tarapatów.
Nie jest typową delikatną panienką z dworku. Ciekawska, niezwykle energiczna nastolatka nie zważa na otarcia i siniaki, wspinając się po drzewach, jeżdżąc konno lub uganiając się za swoim ukochanym psem Drabem. Jednak wkrótce beztroski czas się kończy. Rodzinny majątek podupada. Ojciec zmuszony jest wyprzedawać po kawałku las i łąki. Gdy ginie w wypadku podczas wycinki drzew, posiadłość Borowskich zostaje zlicytowana.
Mimo to Irenka nie załamuje rąk. Postanawia pomóc osamotnionej matce i w tajemnicy przed nią wyjeżdża do Warszawy, gdzie liczy na spotkanie z arcybogatą kuzynką. Jednak do spotkania w stolicy nie dojdzie, a podróż Irenki zamieni się w pościg za krewną niemal po całej Polsce...
Kinowej adaptacji książki Makuszyńskiego podjął się w 1994 roku Kazimierz Tarnas (wcześniej zekranizował „Szaleństwa panny Ewy”). Muzykę do filmu skomponował Jerzy Matuszkiewicz, a teksty piosenek napisał Wojciech Młynarski. W obsadzie znalazły się aktorskie gwiazdy, m.in. Anna Nehrebecka, Marek Kondrat, Marian Opania, Beata Tyszkiewicz i Krzysztof Kowalewski. Ale najważniejsza rola – Irenki – przypadła debiutantce, trzynastoletniej Paulinie Tworzyańskiej. Została wybrana spośród trzech tysięcy kandydatek, które pojawiły się na castingu. Później wystąpiła w innych filmach Kazimierza Tarnasa, m.in. „Awanturze o Basię” i „Szatanie z siódmej klasy”.
