– To nie będzie gułag. To będą absolutnie nowe, godne warunki (pracy). (...) W ten sposób rozwiążemy problem braku rąk do pracy, no i odbędzie się ta, no, socjalizacja – zapewnił szef rosyjskiego więziennictwa Aleksandr Kałasznikow.
Główny strażnik więzienny Rosji powoływał się na rozmowy, jakie odbywał prezydent Władimir Putin z przywódcami państw środkowoazjatyckich, by ściągnąć stamtąd imigrantów zarobkowych. Wraz z pandemią Rosja zaczęła odczuwać dotkliwy brak rąk do pracy z powodu przymusowego wyjazdu imigrantów. Tymczasem rosyjskie prawo dopuszcza możliwość zamiany kary więzienia na przymusowe roboty, które uważane są za „łagodniejszy wymiar kary". Dlatego nie wszyscy więźniowie mogą się o nie ubiegać.
Kałasznikow zachęcał przy tym do zatrudniania ich w owianych złą sławą jeszcze za stalinowskich czasów kopalniach złota na Magadanie. – Teraz zatrudniają tam imigrantów z Azji Środkowej, a władze muszą organizować im specjalne loty czarterowe, by mogli wrócić do domu. Taniej wyjdzie zbudowanie internatów dla speckontyngentu (więźniów), oni tam zostaną, będą pracować – przekonywał Kałasznikow.
Jego zdaniem obecnie resort więziennictwa może skierować na budowy ok. 180 tys. przymusowych pracowników spośród ok. pół miliona więźniów. Na razie rosyjskie więzienia zaoferowały tylko 11 tys. więźniów do pracy przy budowie Bajkalsko-Amurskiej Magistrali Kolejowej. Z powodu zamknięcia granic w obronie przed pandemią brakuje tam 15 tys. pracowników, których na razie zastępują żołnierze oddziałów budowlanych.
Wydaje się, że obecna ilość więźniów to kropla w morzu potrzeb rosyjskiego rynku pracy. Nikt dokładnie nie wie, ilu było imigrantów zarobkowych ani ilu ich obecnie brakuje. Dwa lata temu rosyjski odpowiednik GUS oraz kontrwywiad FSB, któremu podlega straż graniczna, podawały dane różniące się ponadsześciokrotnie (4,9 mln do 32,6 mln imigrantów). Przyjmuje się jednak, że w Rosji pracuje ok. 10 mln imigrantów, z których tylko co dziesiąty robi to legalnie.
