Kontrowersyjna zaliczka z MON

Zaliczkę na poczet przyszłych 12 rakiet i wyposażenia dla Nadbrzeżnego Dywizjonu Rakietowego Marynarki Wojennej MON wypłaciło dwa tygodnie temu – 29 stycznia. Pieniądze na konto norweskiej firmy Kongsberg wpłynęły miesiąc od podpisania umowy.

Cały system ma kosztować 420 mln zł. Zaliczka więc (ok. 130 mln zł) to prawie 30 proc. całego kontraktu!

– Zgodnie z postanowieniami umowy Ministerstwo Obrony było zobowiązane dokonać płatności w terminie 30 dni od daty podpisania kontraktu, czyli od 30 grudnia 2008 r. – mówi Robert Rochowicz, rzecznik MON.

[srodtytul]Wbrew zapisom[/srodtytul]

„Rz” dotarła jednak do projektu umowy kontraktu. Firmy, które chciały sprzedać polskiemu resortowi obrony rakiety, przed przystąpieniem do przetargu musiały się zgodzić na warunki wynikające z tego dokumentu. W umowie zaś nie ma ani słowa o jakichkolwiek płatnościach z góry czy zaliczkach. Mówi się jedynie o płatnościach po realizacji dostawy, i to etapami (rakiety mają być dostarczane sukcesywnie do 30 listopada 2012 r.).

Sposób zapłaty reguluje § 10 tej umowy. Zgodnie z nim kontrahent ma otrzymać zapłatę w ciągu 14 dni od chwili dostarczenia sprzętu.

Takie zapisy nie są korzystne dla firm, bo podwyższają koszty produkcji. Bez zaliczek bowiem muszą najczęściej brać kredyty bankowe na produkcję zamówionego sprzętu dla wojska.

[srodtytul]Decyzja ministra[/srodtytul]

W piśmie, które przesłał „Rz” rzecznik resortu, czytamy, że zaliczka została wypłacona na podstawie decyzji ministra. MON uznało, że Kongsberg jest jedynym wykonawcą, który przystąpił do przetargu.

Oprócz Norwegów do przetargu stanął szwedzki Saab. Jednak jego oferta – zdaniem MON – nie odpowiadała treści przetargu.

Resort rozpoczął więc negocjacje z norweską firmą na podstawie kodeksu cywilnego, a nie warunków przetargu. Z pisma przesłanego „Rz” przez Rochowicza wynika, że w trakcie negocjacji wprowadzono upust cenowy dla Skarbu Państwa w zamian za zaliczkę na poczet dostarczonego w przyszłości sprzętu. Rzecznik przekonuje, że „jest to zapis celowy i oszczędny dla finansów publicznych”.