Ochotnicze oddziały obrony w każdej gminie

Z pewnym dystansem do pomysłu podchodzi też Grzegorz Matyasik, szef stowarzyszenia Obrona Narodowa. Ma nadzieję, że to „przyspieszenie nie jest związane tylko z kampanią wyborczą", a koncepcja ta będzie realizowana.

– Nie znamy wielu szczegółów, więc trudno powiedzieć, jak w rzeczywistości będzie wyglądała ta formacja. Biorąc pod uwagę wyposażenie, mam nadzieję, że nie stanie się ona złomowiskiem wojsk operacyjnych – mówi Matyasik.

Podobne formacje działają od wielu lat m.in. w Izraelu, Wielkiej Brytanii, Estonii, Stanach Zjednoczonych. Generał Pacek przyznaje, że tworząc swoją koncepcję, czerpał z rozwiązań duńskich, estońskich, a przede wszystkim szwedzkich. W Szwecji w skład działającej od 75 lat organizacji Hemvarnet wchodzi ok. 20 tys. ochotników (armia zawodowa liczy ok. 22 tys. osób). Liczy 40 batalionów i podlega dowództwu armii, ale na czele oddziałów gwardii stoją oficerowie rezerwy.

– Naszym głównym zadaniem jest ochrona obiektów wojskowych, np. lotnisk, ale także portów i infrastruktury ważnej dla funkcjonowania państwa: ujęć wody, radiostacji TV – opisuje por. Patrycjusz Kosmowski, od 25 lat oficer tej formacji. Gwardziści Hemvarnetu na wyposażeniu mają karabinki automatyczne szwedzkie AK 4 B, łącznościowcy zaś pistolety Glock 88, kompanie szybkiego reagowania m.in. wyrzutnie granatników. Na stanie oddziału może być też karabin maszynowy, granatniki przeciwpancerne, karabin wyborowy. Członkowie organizacji mogą przechowywać lekką broń w domu (jest ona w odpowiedni sposób zabezpieczona) albo w magazynach gwardii.

– W razie potrzeby w ciągu czterech godzin jesteśmy gotowi do działania – mówi Kosmowski.