Policjant dorobi za zgodą

Policjant nie może podejmować zajęcia zarobkowego poza służbą bez pisemnej zgody przełożonego ani wykonywać czynności lub zajęć sprzecznych z obowiązkami wynikającymi z ustawy lub podważających zaufanie do policji. Ten zakaz wynika z art. 62 ust. 1 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o policji (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 287, poz. 1687 ze zm.).

Zezwolenie na podjęcie zajęcia zarobkowego poza służbą jest więc możliwe, jeśli:

- nie zakłóci wykonywania przez policjanta obowiązków służbowych określonych w ustawie,

- nie naruszy prestiżu służby,

- nie podważy zaufania do bezstronności policjanta,

- nie pozostaje w sprzeczności z interesem służby i jej zadaniami.

Sprawa osobowa

Udzielenie zezwolenia na podjęcie zajęcia zarobkowego poza służbą jest sprawą osobową. Podlega załatwieniu w trybie określonym przepisami rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z 14 maja 2013 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów. Osobą właściwą do podjęcia tej decyzji jest przełożony właściwy w sprawach osobowych, m.in. komendant powiatowy (miejski) policji.

Dyskusyjne może być jednak pojęcie „zajęcia zarobkowego", m.in. w kontekście rodzaju podstawy świadczenia pracy. W tym zakresie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 7 maja 2008 r. (II SA/Sz 99/08). Wskazał m.in., że: „(...) pojęcie »zajęcie zarobkowe« obejmuje wszelkie formy zatrudnienia połączone z uzyskiwaniem dochodów, czyli działalność gospodarczą, stosunek pracy, stosunek służbowy oraz każdy rodzaj umowy cywilnoprawnej".

Decyzja przełożonego – jako reprezentującego pracodawcę – na wykonywanie przez policjanta konkretnie określonej pracy zarobkowej (np. na zlecenie jako ochroniarz) nosi znamiona subiektywnej. Pojawia się tu specyficzny luz decyzyjny. Może to mieć wpływ na znaczną uznaniowość właściwego przełożonego przy podejmowaniu decyzji.

Samowolka karana

Policjant, który podejmie dodatkowe zatrudnienie bez uzyskania stosownej zgody, może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego, polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej (art. 132 ust. 1 ustawy o policji).

Mając na względzie złożoność spraw i szereg wątpliwości, które mogą się pojawić w poszczególnych sytuacjach życiowych, za celowe należy uznać zwracanie się do samych zainteresowanych dodatkowym zatrudnieniem o podanie wszystkich okoliczności związanych ze specyfiką nowego miejsca pracy. Przemawia za tym również fakt, że obecnie nie ma określonego katalogu czynności, zajęć i zawodów na potrzeby udzielania zgody, o której mowa w art. 62 ust. 2 ustawy o policji.