Odpowiada Anita Turek, partner w Kancelarii Gardocki i Partnerzy Adwokaci i Radcowie Prawni
Najem tzw. lokali kwaterunkowych reguluje ustawa z 12 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 266 ze zm.), a sytuację prawną wnuka po śmierci najemcy takiego lokalu – art. 691 kodeksu cywilnego.
W § 1 mówi on, że w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wstępują małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, osoby, wobec których najemca był zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą.
Z kolei w § 2 doprecyzowuje, że wymienione osoby wstępują w stosunek najmu, pod warunkiem że stale mieszkały z najemcą w tym lokalu do chwili jego śmierci. W razie braku takich osób stosunek najmu wygasa (art. 691 § 3 k.c.)
Wspominany art. 691 nie wymienia wprost wnuka jako osoby wstępującej w stosunek najmu. Wnuka nie można uznać również za osobę pozostającą w faktycznym wspólnym pożyciu z najemcą. Taką interpretację przepisu wykluczył Sąd Najwyższy w uchwale z 21 maja 2002 r. (sygn. III CZP 26/02; OSNC 2003/2/20), wskazując, że relacje te można odnieść wyłącznie do konkubinatu.
