Oświadczenie prof. Majchrowskiego trafiło do kierownictwa SN. Opublikował je także serwis centrummedialne.pl.
"Niniejszym oświadczam, iż ze względu na mające ostatnio miejsce w Sądzie Najwyższym, w tym w Izbie Dyscyplinarnej SN, działania, którymi uniemożliwiono mi orzekanie w przydzielonych już sprawach dyscyplinarnych sędziów, do czego zostałem przede wszystkim powołany przez Prezydenta RP, a także tymi, które dezawuują skutki wydawanych już orzeczeń w Izbie Dyscyplinarnej SN w określonych sprawach sędziowskich - oceniając te działania jako nieznajdujące podstawy w powszechnie obowiązujących przepisach, naruszające fundamentalną zasadę niezawisłości sędziowskiej i prowadzące do sytuacji sprzecznych z konstytucyjną zasadą sprawiedliwości społecznej, a uderzających bezpośrednio w dobro wymiaru sprawiedliwości - jestem zmuszony do zaprotestowania przeciwko tym działaniom w formie możliwie najbardziej kategorycznej, tj. poprzez odstąpienie od orzekania we wszelkich sprawach, do czasu przywrócenia w Sądzie Najwyższym, w tym w Izbie Dyscyplinarnej SN stanu zgodnego z polskim prawem, konstytucją i pełnym poszanowaniem dla suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej." - czytamy w oświadczeniu.
Sędzia Majchrowski przypomina słowa Prezydenta RP wypowiedziane przez Andrzeja Dudę, gdy trzy lata temu odbierał ślubowanie sędziowskie: „Ta nominacja ma charakter wyjątkowy”, „Będziecie Państwo orzekać w sprawach dyscyplinarnych sędziów Sądu Najwyższego (…), w sprawach sędziów sądów powszechnych”, „Wymiar sprawiedliwości wymaga pilnej naprawy, po to by służył wreszcie polskiemu społeczeństwu, by sędzia wreszcie zrozumiał, że godność zawodu sędziego nie polega na tym, że jest bezkarny”, „Żeby w sposób zobiektywizowany ocenione zostały przypadki (…), które w efekcie dotychczasowych orzeczeń zdumiewały polskie społeczeństwo, że sędzia który coś ukradł, dalej orzeka.”
"Nie mogę zgodzić się na pozbawienie mnie jurysdykcji"
Jak twierdzi sędzia Majchrowski, obecnie uniemożliwiono mu wykonanie orzekania w sędziowskich sprawach dyscyplinarnych. Opisuje jedną z nich:
"Kilka dni temu, środki przekazu doniosły, że sędzia, który został prawomocnie skazany przez sąd powszechny właśnie za przestępstwo kradzieży, otrzymał w swoim macierzystym sądzie wysoką nagrodę jubileuszową, gdyż jest sędzią i pobiera część wynagrodzenia sędziowskiego. Jednocześnie stoi on pod poważnym zarzutem dyscyplinarnym z tego właśnie tytułu, jednak w Izbie Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego do tej pory nie może zostać zakończone postępowanie dyscyplinarne w jego sprawie, mimo że nieprawomocnie orzeczono o złożeniu go z urzędu. Akta sędziowskich spraw dyscyplinarnych, bez których posiadania sąd nie może orzekać, były już od dawna niedostępne dla sędziów Izby Dyscyplinarnej na skutek określonych zarządzeń i działań Prezesa tej Izby i Pierwszego Prezesa SN, realizujących w ten sposób wydane (jak już dziś powszechnie wiadomo w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego) bez podstawy traktatowej, ultra vires postanowienie TSUE o zastosowaniu wobec Izby Dyscyplinarnej SN środków tymczasowych w sędziowskich sprawach dyscyplinarnych. W rezultacie postępowania dyscyplinarne wobec sędziów w Polsce w ogóle nie mogły zakończyć się prawomocnymi orzeczeniami, co narusza polski porządek prawny, zasadę praworządności, a sędziów czyni de facto bezkarnymi w zakresie spraw dyscyplinarnych. Gdy wreszcie udało mi się uzyskać dostęp do akt sprawy wspomnianego sędziego, którego sprawę miałem sądzić jako przewodniczący składu, wyznaczyłem kolejną rozprawę w jego sprawie dyscyplinarnej. Tu zacytuję znów słowa Prezydenta: „Chcieliśmy, by ta Izba SN była możliwie w największym stopniu niezależna, żeby Państwu zapewnić właściwe warunki orzekania (…) jeżeli gdzieś są wywierane naciski na sędziów, (…) są to naciski właśnie polegające na relacjach wewnątrzsłużbowych”.
