Byli niezwykłą artystyczną parą, prekursorami m.in. filmu, wyprzedzającymi poszukiwania Jana Lenicy, Waleriana Borowczyka, czy Romana Polańskiego.
Franciszka (1907 – 1988) zajmowała się grafiką, malarstwem i scenografią. W latach 20. studiowała na ASP w Warszawie w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Stefan (1910-1988) był pisarzem, filozofem, autorem fotomontaży, autorem esejów o sztuce oraz eksperymentalnych powieści - „Bayamusa" i „Wykładu profesora Mmaa", rekomendowanego przez Bernarda Russela, a także opery „Św. Franciszek i Wilk z Gubbio albo kotlety św. Franciszka.
Poznali się w Warszawie i pobrali się w 1931 roku. Mieszkali w Polsce do 1938 roku, a potem we Francji i Anglii.
W latach 30. byli pionierami filmu awangardowego w Polsce, a także jego animatorami. Założyli Spółdzielnię Autorów Filmowych i wydawali pismo „f.a." (film artystyczny). Zrealizowali siedem filmów. Część z nich zaginęła, jak „Europa" (1931-32) według poematu Anatola Sterna. „Przygody człowieka myślącego" do muzyki Stefana Kisielewskiego powstały w Polsce w 1937 roku. Następne tworzyli w Wielkiej Brytanii. Ich ostatnim dziełem było „Oko i ucho", nakręcone w 1944-45, prekursorskie wobec współczesnych wideoklipów.
W 1948 założyli w Londynie wydawnictwo Gaberbocchus Press, które prowadzili 31 lat. Oficyna specjalizowała się w publikacjach literatury eksperymentalnej z oryginalną szatą graficzną. Ukazało się w nim m.in. pierwsze angielskie wydanie „Króla Ubu" Jarry'ego. A także książki Kurta Schwittersa, Raoula Hausmanna, Bertranda Russella.
