W krótkim wystąpieniu podczas nominacji na prezesa tej izby sędzia Wiesław Kozielewicz mówił o pewnej dyscyplinarce sędziego: Jedzie pani sędzia 140 km/h, gdzie dozwolone jest 90, a potem mówi: Wysoki sądzie dyscyplinarny, spieszyłam się, bo przecież dziecko musiałam z przedszkola zabrać. Czy ta pani ma być inaczej traktowana? Nie, ma przestrzegać przepisów, jechać 90. Proste? Proste, nie może być tu świętych krów.
Ten przykład obrazował trwające od dwudziestu lat w SN tarcie prawnicze o rozumienie immunitetu sędziowskiego na wykroczenia, w których nie można doszukać się wyraźnego uchybienia godności sędziego, np. w niektórych wykroczeniach drogowych. Większość składów dyscyplinarnych w takich sytuacjach uniewinniała sędziego.