Stefan Szczepłek: Polacy zagrają w barażach o mundial. Kibole zepsuli święto w Warszawie

Przyjemnie patrzyło się na reprezentację Polski, która nie wychodzi na boisko przestraszona, nie muruje bramki, nie liczy tylko na kontry z nadzieją, że może raz na półtorej godziny jedna się powiedzie. Polacy rzeczywiście lepiej czują się kiedy mogą zabrać piłkę przeciwnikowi i przeprowadzić szybki atak. Ale to tylko jeden z elementów gry.

Nie mamy zawodników tak dobrych technicznie, żeby liczyć na bramkę, która padnie po dwudziestu podaniach w ataku pozycyjnym. Tacy dobrzy to my nie jesteśmy. Dlatego wykorzystujemy Roberta Lewandowskiego na środku ataku, szybkiego Matty Casha czy wahadłowych - Michała Skórasia i Nicolę Zalewskiego.

Polska – Holandia 1:1 na PGE Narodowym. Bramka dla Polski to małe cudo

Wychodziło to bardzo dobrze, świetnie wszystkim dyrygował Piotr Zieliński. Nie mogli grać dwaj środkowi obrońcy - Jan Bednarek i Przemysław Wiśniewski więc bardzo dobrze zastąpili ich Tomasz Kędziora i Jan Ziółkowski. Nieszczęście spotkało Sebastiana Szymańskiego już na początku meczu, wszedł Bartosz Kapustka i też grał bardzo dobrze.

Kontuzjowany Sebastian Szymański

Foto: PAP/Leszek Szymański

Jak wszyscy. Z ustawienia wynikało, że pod nieobecność Bartosza Slisza trener nie zdecydował się na wystawienie typowego defensywnego pomocnika. Przeciw Holandii to mogło wyglądać jak proszenie się o samobójstwo.

Za to wszyscy piłkarze, bez względu na to jakie nominalnie zajmowali pozycje grali bardzo dobrze i ofiarnie w obronie. Prawie każdy holenderski piłkarz jest lepszy od polskiego, a mimo to tylko raz udało im się strzelić bramkę. Kiedy wyjątkowo Polacy pogubili się w kryciu.

Do tej straty, ale i później Polacy niwelowali różnice w wyszkoleniu podwójnym kryciem, mądrym ustawianiem się, a to wszystko sprawiło, że Holendrzy nie mieli zbyt wielu możliwości oddania strzału. Kamil Grabara nie został bohaterem meczu, bo nie musiał. Dostał zaledwie jeden silny strzał w ostatnich minutach gry i go obronił.

Bramka dla Polski to małe cudo. To, w jaki sposób Jakub Kamiński ruszył z piłką, wytrzymał ataki i dobrze strzelił to jedno. Ale kluczem do tej bramki było absolutnie wyjątkowe podanie Roberta Lewandowskiego. To ono wyprowadziło Kamińskiego na czystą, chociaż wcale nie łatwą pozycję.

Kibice po wcześniejszych meczach robili sobie nadzieje, a po tym żegnali piłkarzy oklaskami. Po czterech selekcjonerach, którzy nie powinni nimi być, wreszcie mamy prawdziwego.

Przyjemnie patrzeć na reprezentację, która myśli o tym, by zwyciężyć, a nie żeby przetrwać

Jan Urban nie tylko pokazuje, że można znaleźć zawodników, mogących grać dobrze na poziomie już europejskim, ale umie zestawić zespół z gwiazd i niemal debiutantów w taki sposób, żeby wszyscy czuli się potrzebni. On w nich wierzy, oni wierzą w siebie i w to, co trener im mówi. Bardzo szybko zapomnieliśmy o kategorii „mecz o wszystko” czy „o honor”. Przyjemnie patrzeć na drużynę narodową, która gra ładnie i myśli o tym, żeby zwyciężyć, a nie żeby przetrwać.