Jego przemówienia wywołują polemiki opozycji, zarzuty mediów o to, że mija się z prawdą i rozpala negatywne emocje. Tyle że całe to oburzenie nie trafia do adresata i na pewno prezesa nie obejdzie. Wręcz przeciwnie – jest dla niego dowodem na własną skuteczność. Trudno przecież czynić zarzut hienie, że wyjątkowo sprawnie poradziła sobie z padliną.

Czytaj więcej

Polityka

Kaczyński: Przekop Mierzei był planowany jeszcze za rządów Batorego

- Trzy miliardy złotych - jak na takie państwo jak dzisiaj Polska, nie tak dużo - powiedział w Sz...

W dodatku komunikacja prezesa PiS jest przeważnie niezgodna z oficjalnymi deklaracjami np. członków rządu, którzy muszą bardziej uważać na słowa, by nie zanurzyć się całkiem w odmętach aberracji. Dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że np. w Szczecinie prezes „ujawnia”, że „obecnie w Unii jest niemal jawnie formułowany cel, który mówi o konieczności utworzenia w krótkim czasie jednego państwa europejskiego pod przywództwem niemieckim”. A dwa dni później minister spraw zagranicznych rządu Zjednoczonej Prawicy Zbigniew Rau spotyka się z minister spraw zagranicznych Niemiec, z którą jest po imieniu i deklaruje, że „Polska i Niemcy mają szansę wspólnie stworzyć modelowy przykład przezwyciężenia traum powstałych wskutek imperialnej polityki, terytorialnych i materialnych grabieży, prób kolonizacji i eksterminacji całych narodów”. Prezes mówi o tym, że Niemcy chcą nas „wydoić”, a minister Rau namawia ich do bycia partnerem Polski. Pierwszy komunikuje się politycznie, a drugi – dyplomatycznie. A co ma z tego zrozumieć obywatel?

Prezes PiS postawił sobie za cel komunikowanie się z wyborcami ponad zwykłym dyskursem publicznym, który często jest trudny i obcy dla ludzi. W prostych słowach odwołuje się więc do emocji – wyłącznie negatywnych. I na tym fundamencie, nie mając żadnej oferty dla swoich wyborców – buduje nadzieje PiS na wygraną kolejnych wyborów.