Michał Szułdrzyński: Hołownia to tylko pretekst. Tylko Tusk może uratować koalicję 15 października.

Rozwód koalicji 15 października się jeszcze nie dokonał. Właściwie to jeszcze się nie zaczął, ale już w najlepsze trwa orzekanie o winie. Najbardziej krewcy sympatycy Koalicji Obywatelskiej znaleźli już winnego, marszałka Sejmu Szymona Hołownię.

Dlaczego sympatycy Donalda Tuska tak ochoczo hejtują Szymona Hołownię i dlaczego może to doprowadzić do upadku koalicji 15 października

Jeśli ktoś uważa, że Hołownia jest wszystkiemu winien, ponieważ spotkał się w czwartkową noc z Adamem Bielanem z PiS, chyba przespał ostatnie pięć tygodni. Internetowi fani Koalicji Obywatelskiej hejtowali Hołownię już wcześniej, gdy – zgodnie z konstytucją – zwołał Zgromadzenie Narodowe celem przyjęcia ślubowania od Karola Nawrockiego. Dlaczego tak mocno hejtowano Hołownię?

By to wyjaśnić, musimy na moment się zatrzymać i postawić jeszcze jedną roboczą hipotezę: za obecny kryzys w koalicji odpowiedzialny nie jest Szymon Hołownia. Hołownia jest tematem zastępczym. Jedynym winnym obecnego kryzysu jest Donald Tusk, który nie potrafił zatrzymać rodzącego się w jego partii szaleństwa, nakręcającej się spirali emocji związanej z oskarżeniami o sfałszowanie wyborów prezydenckich.

W kategoriach psychologicznych, to zupełnie zrozumiałe, że po nieoczekiwanej porażce, poszukuje się winnych na zewnątrz. Łatwiej jest postawić tezę o fałszerstwie wyborczym, niż przyznać się do historycznego wyczynu, jakim było położenie kampanii kandydata, który przez całą kampanię prowadził w 99 proc. sondaży opinii publicznej.

Kto najbardziej korzystał na szerzeniu teorii o wyborczych fałszerstwach i sporach w koalicji

Dlatego premierowi były na rękę coraz to bardziej radykalne teorie o Braciach Kamratach, którzy mieli przejąć komisje wyborcze i być odpowiedzialnymi za rzekomo masowe fałszerstwa wyborcze. Jasne, sposób, w jaki Sąd Najwyższy potraktował protesty wyborcze, a przynajmniej ich część, był skandaliczny. Ale mimo upływu pięciu tygodni od wyborów nie wypłynęły wciąż dowody jakiegoś masowego spisku.

Owszem, w wielu miejscach komisje popełniły skandaliczne błędy, zamieniały wyniki wyborcze kandydatów, powiększały wyniki jednego, albo dorzucały głosy drugiego do pakietów pierwszego. Z przebadanych przypadków częściej beneficjentem był Karol Nawrocki, ale pokazano też przykłady, w których zyskał Rafał Trzaskowski.

Czytaj więcej

Komentarze

Michał Szułdrzyński: Fałszerstwo wyborów czy polityczny teatr? Czy Donald Tusk kontroluje emocje elektoratu po przegranej Rafała Trzaskowskiego

Coraz więcej sympatyków i polityków Koalicji Obywatelskiej domaga się unieważnienia wyborów. Czy...

Co stało się naprawdę w sensie socjologiczno-politycznym? Dano najbardziej rozgoryczonym wyborcom nadzieję, którą następnie konsekwentnie podsycano, że przegraną Trzaskowskiego da się jeszcze odwrócić. Ale widać było, że w samej Platformie z każdym dniem wiara w to, że coś się da zrobić, była coraz wątlejsza. Ostatecznie rząd Donalda Tuska opublikował – z zastrzeżeniem, co do statusu neo-sędziów – orzeczenie Izby Kontroli Nadzwyczajnej Sądu Najwyższego o ważności wyboru Karola Nawrockiego na prezydenta RP.

Wyborcy, których mamiono, że teoria o fałszerstwie jest na serio, poczuli się nagle zdradzeni. Część zaczęła nawet krytykować Donalda Tuska, za to, że „odpuścił”. Większa część skupiła swój gniew na Hołowni, który po decyzji SN zwołał Zgromadzenie Narodowe. Hejtowanie marszałka Sejmu za spotkanie z Bielanem jest więc ciągiem dalszym tej terapii wyborczej traumy. A przy okazji karaniem Hołowni za jego największy w oczach sympatyków Tuska grzech – że jest podmiotowy, że czasem Tuska krytykuje i nie oddaje mu bałwochwalczej czci.