Nieźle pomyślana była medialna ofensywa Jarosława Kaczyńskiego w tygodniu poprzedzającym rocznicę: wywiady w najważniejszych tygodnikach, występy w telewizji, debata z blogerami, przebicie się do tabloidów z emocjonalnymi wypowiedziami Jadwigi Kaczyńskiej. Sukces nie był jednak pełny, bo część tej ofensywy została przykryta zgiełkiem wokół niefortunnie sformułowanej i przekręconej przez media wypowiedzi o kwestii śląskiej.

Wydarzenia 9 i 10 kwietnia pokazały jednocześnie, że PO ma nadal poważny problem, jak poradzić sobie ze sprawą smoleńską. To, co zyskuje pięknymi słowami prezydentowej Anny Komorowskiej w Smoleńsku, traci jednocześnie fatalną decyzją prezydenta Bronisława Komorowskiego o rezygnacji ze składania kwiatów na Wawelu. Podczas gdy platformerska prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz prowadzi krucjatę przeciw pomnikowi ku czci ofiar katastrofy, poseł PO Sławomir Rybicki krytykuje jej sondażowe pomysły i domaga się monumentu. Platforma przestrzega przed popadaniem w pisowską antyrosyjskość, ale jednocześnie staje bezradna wobec takich afrontów jak samowolna zmiana tablicy pamiątkowej w Smoleńsku i usunięcie przez rosyjskie władze wzmianek o Katyniu. Zalecenia wierchuszki PO, by zrzucać winę za katastrofę na pilotów (co ujawnił gen. Petelicki), stoją w jasnej sprzeczności ze słowami premiera Tuska dla BBC2 o tym, że Rosjanie częściowo są winni katastrofie i próbują to tuszować. W tej sytuacji PiS może punktować PO za hipokryzję i uległość wobec Rosji.

Jednocześnie powściągliwym zachowaniem podczas rocznicy partia Kaczyńskiego pokazała potencjalnym koalicjantom z SLD czy PSL, że nie jest "partią smoleńskich szaleńców".

Słowa Jarosława Kaczyńskiego sprzed pałacu to prawdziwy początek kampanii wyborczej, którą PiS chce zdefiniować jako starcie Polski sprawiedliwej i solidarnej przeciw Polsce zakłamanej i nieudolnej. Prezes PiS wie, że ważniejsze od tego, ilu ludzi przyszło wczoraj pod Pałac Prezydencki, jest to, ilu i na kogo odda głos w jesiennych wyborach parlamentarnych.