Prawo karne: zamieniają kary pijanym rowerzystom

W takiej sytuacji znalazł się też Andrzej T., który został skazany za jazdę po pijanemu na rowerze na trzy miesiące ograniczenia wolności – 32 godziny miesięcznie miał pracować społecznie. Mężczyzna odpracował 27 godzin. W trakcie postępowania wykonawczego sąd rejonowy, orzekając z urzędu, umorzył postępowanie wykonawcze co do pozostałej kary ograniczenia wolności. Uznał tym samym, że czyn, za który skazano rowerzystę, został przekształcony w wykroczenie, które zagrożone jest jedynie karą aresztu lub grzywny. Orzeczenie zaskarżył prokurator. Podnosił, że zamiana z przestępstwa na wykroczenie nie oznacza rezygnacji z karania, ma jedynie służyć dostosowaniu represji karnej do wagi naruszonego prawa. Prokurator domagał się zamiany kary ograniczenia wolności na grzywnę w wysokości 500 zł. Sąd okręgowy, do którego zażalenie trafiło, nabrał wątpliwości, kto ma rację i czy karę umorzono zgodnie z prawem. Postanowił więc zwrócić się do Sądu Najwyższego z pytaniem, czy przepis (art. 50 ust. 2 noweli procedury karnej) uprawnia do modyfikacji kary ograniczenia wolności poprzez obniżenie jej do górnej ustawowej granicy tego rodzaju kary przewidzianej w kodeksie wykroczeń, mimo że za jazdę po pijanemu na rowerze ona nie grozi.

Sąd Najwyższy w środę odpowiedział: pojęcie „górna granica ustawowego zagrożenia przewidziana za czyn" odnosi się do zagrożenia przewidzianego za dany typ wykroczenia, a nie do górnej ustawowej granicy danego rodzaju kary przewidzianej w całym kodeksie wykroczeń.