Europejski Trybunał Sprawiedliwości (Trybunał) 11 lipca 2008 r. po raz pierwszy wydał wyrok z wykorzystaniem obowiązującej od 1 marca 2008 r. pilnej procedury prejudycjalnej (sprawa C-195/08 PPU, Rinau).
Dotyczy ona kwestii objętych wolnością, bezpieczeństwem i sprawiedliwością (tytuł VI traktatu o Unii Europejskiej oraz tytuł IV traktatu o Wspólnocie Europejskiej). Zgodnie z art. 23a statutu Trybunału regulamin może przewidywać tryb przyspieszony, a dla wniosków o wydanie orzeczeń wstępnych dotyczących przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości pilny tryb prejudycjalny. Te szczegółowe tryby mogą wprowadzać określone modyfikacje w przebiegu procedury. Dlatego ogólny przepis statutu został uściślony w regulaminie.
Art. 104a regulaminu przewiduje dla rozpoznania sprawy przekazanej przez sąd krajowy tryb przyspieszony jako odstępstwo od przebiegu klasycznego postępowania prejudycjalnego uregulowanego w art. 104. Może on znaleźć zastosowanie do wszystkich spraw przekazanych w celu wydania orzeczenia wstępnego. Tymczasem niedawno dodany art. 104b wprowadza do postępowania prejudycjalnego nowy tryb pilny oraz podkreśla, że ma on zastosowanie wyłącznie do spraw wchodzących w zakres obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. W tym sensie art. 104b występuje jako lex specialis zarówno wobec art. 104 jak i 104a regulaminu. Nie wchodząc w szczegóły, można wskazać kilka odrębności trybu pilnego w stosunku do ogólnego.
Po pierwsze – wniosek sądu krajowego powinien zawierać okoliczności prawne i faktyczne wskazujące, że sprawa ma charakter pilny, i uzasadniające jej rozpoznanie w tym trybie oraz w miarę możliwości zawierać propozycję sądu krajowego odpowiedzi na przekazane pytania prejudycjalne.
Po drugie – jeżeli sąd krajowy nie złożył wniosku o rozpoznanie sprawy w trybie pilnym, a konieczność zastosowania tego trybu wydaje się prawdopodobna, prezes Trybunału może zwrócić się do jednej z izb o zbadanie konieczności rozpoznania sprawy w tym trybie.