Chodzi o decyzje Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, na mocy których została wszczęta przymusowa restrukturyzacja Idea Banku S.A. W 2020 roku BFG oszacował wartość aktywów i pasywów banku, umorzył instrumenty kapitałowe, określił wynagrodzenie za przejęcie oraz przeniósł na podmiot przejmujący (Bank Peako) zobowiązania (96 proc.) i prawa majątkowe (98 proc.). Oprócz tego zawiesił kompetencje rady nadzorczej, rozwiązał zarząd i wygasił mandaty jego członków, a także ustanowił administratora.
Czytaj więcej
Historia pokazuje, że im później przeprowadzane jest resolution, tym koszty tego procesu są wyższ...
Decyzja BFG określiła również katalog praw majątkowych, które nie zostały przejęte przez Pekao. Były to m.in. roszczenia związane z dystrybucją obligacji GetBacku, certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez Lartiq TFI (dawniej Trigon TFU) oraz ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Dlatego skargę do WSA wniósł nie tylko były właściciel banku, Leszek Czarnecki, ale również m.in. obligatariusze, którzy nabywali obligacje GetBacku za pośrednictwem Idea Banku (w sumie 606 podmiotów). Wszystkie, po połączeniu do wspólnego rozpoznania, zostały przez WSA w Warszawie oddalone w sierpniu 2021 r. (sygn. akt VI Sa/Wa 201/21).
W poniedziałek Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu 48 skarg kasacyjnych, osiem z nich uwzględnił poprzez uchylenie wyroku i zwrócenie do ponownego rozpoznania, a pozostałe 40 oddalił. Uwzględnieniu uległy skargi wniesione przez radę nadzorczą Idea Banku, Leszka Czarneckiego, LC Corp, Gettin Holding i Kania Smart Properties.
Sprawa Idea Banku. Skargi uwzględnione z przyczyn formalnych
W skargach tych podnoszony był zarzut dotyczący braku niezależności BFG i niedopuszczalnego konfliktu interesów w ramach jednego organu, poprzez łączenie funkcji organu przymusowej restrukturyzacji, kuratora banku i gwaranta depozytów. NSA stanął na stanowisku, że przepisy dyrektywy 214/59 w sprawie ustanawiającej ramy prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, nie zabraniają co do zasady łączenia tych funkcji w rękach jednego organu, o ile zostały podjęte działania strukturalne, które zapobiegałyby konfliktowi interesów. Tak wynika również z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 12 grudnia 2024 r. w sprawie C-118/23.