Sędzia Bogusław Nizieński nie żyje. Andrzej Duda: „odszedł wielki Polak, niezłomny patriota”
Urodzony w 1928 roku w Wilnie Bogusław Kazimierz Nizieński ukończył szkołę podstawową i gimnazjum w ramach tajnego nauczania w okresie II wojny światowej. W wieku 15 lat wstąpił do Armii Krajowej. Po wojnie zdał maturę, a następnie z bardzo dobrymi wynikami ukończył studia z zakresu prawa i politologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie działał m.in. w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość. W latach 1957-1959 odbył aplikację sędziowską, a po dwuipółletnim okresie asesury został sędzią powiatowym i wojewódzkim w wydziałach karnych.
W latach 1971-1981 pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie ze stanowiska wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej współorganizował struktury „Solidarności”. Po 1981 roku został zmuszony do odejścia z ministerstwa, a w 1985 roku zrzekł się funkcji sędziego. Po krótkotrwałym pełnieniu urzędu pełnomocnika ministra sprawiedliwości ds. Reformy Wymiaru Sprawiedliwości w 1989 roku, od lipca 1990 roku był sędzią Sądu Najwyższego, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału II oraz zasiadał w Izbie Karnej.
W 1998 roku przeszedł w stan spoczynku – w tym samym roku powołano go na stanowisko Rzecznika Interesu Publicznego. Funkcję objął w 1999 roku, pełnił ją do końca 2004 roku, po czym przeszedł na emeryturę. W latach od 2006 do 2008 zasiadał w Komisji Weryfikacyjnej WSI, a w 2016 roku powołano go do Zespołu Ekspertów do Spraw problematyki Trybunału Konstytucyjnego. Przewodniczącym Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych został we wrześniu 2016 roku. Powołany do Kapituły Orderu Orła Białego, a następnie wybrany Kanclerzem Orderu. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Orła Białego, Odznaką Honorową „Bene Merito”, Medalem „Pro Bono Poloniae”, czy Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Odchodząc ze stanowiska Rzecznika Interesu Publicznego w 2004 roku zostawił po sobie tzw. listę Nizieńskiego. Zawierała ona nazwiska ponad 550 osób, które miały współpracować z komunistyczną Służbą Bezpieczeństwa, ale co do których nie zgromadzono wówczas materiałów dowodowych.
