Nie trzeba się bać nowych technologii w prawie

Michał Burek (radca prawny, Rymarz Zdort, Pactt) stwierdził że z perspektywy prawnika zajmującego się transakcjami najważniejszy jest know-now kancelarii. Nie ma co prawda technologii wspierającej same negocjacje, ale chmury obliczeniowy ułatwiają śledzenie kolejnych zmian i wersji umowy, a także komentarzy do tych zmian. Za wcześniej jednak jeszcze na narzędzia, które same podpowiadałyby jakieś klauzule. Do ich stworzenia potrzeby bowiem odpowiedniej „puli” klauzul, ale te ciężko zdobyć, bo każda kancelaria chroni swój know-how. Natomiast z perspektywy twórcy oprogramowania legaltechowego, ważniejsze jest to, by klienci czuli się z nimi dobrze, a prawicy muszą się do nich dostosować. 

Bardziej skomplikowane narzędzia są zaś potrzebne do analizy i zarządzania kontraktami, nie tylko ich przygotowania – (np. przystosowanie do nowego standardu księgowości na podstawie umów najmu z całego świata, albo tworzenie pozwu zbiorowego na podstawie faktur od firm samochodowych z całej Europy). Takie działania wymagają jednak dużej skali działania i niestety słabo sprawdzają się dla umów po polsku. 

Z kolei Zuzanna Jeżak (radca prawny, Legal & Compliance Manager Netguru) wskazała, że z punktu widzenia prawnika in-house (w firmie IT) oprogramowanie do zarządzania kontraktami pomaga zmniejszyć ryzyko prawne. One pozwalają bowiem przenosić obowiązujące w firmie procedury na realne działanie (np. właściwa ścieżka akceptacji dokumentu, w której nie można pominąć przypadkowo żadnego szczebla). Jednak wdrożenie takiego systemu w dużej firmie nie jest proste i musi on odpowiadać osobom z wielu różnych działów 

Tomasz Zalewski zwrócił uwagę, że nawet w mniejszych kancelariach rozwiązania automatyzujące prace mogą się przydać, zwłaszcza jeśli specjalizują się one w określonej dziedzinie (np. kredyty frankowe). Także jednak te zajmujące się praktyką ogólną, albo bardzo specyficznymi projektami, mogę używać narzędzi legaltech do wykonywania czynności powtarzalnych (jak choćby podpisywanie umów z klientami). Pamiętać jednak należy że nakład pracy na stworzenie takiego narzędzie nie zawsze musi się zwrócić – to zależy od skali działalności. 

Wskazał również, że podejście prawników do nowych technologii można podzielić na cztery kategorie: entuzjaści, którzy bardzo chętnie je przyjmą, druga grupa będzie stosowała te rozwiązania, jeśli przekonamy ich, że są one przydatne. Trzecia to ci, na których trzeba wymusić stosowanie technologii przez odpowiednie mechanizmy, wreszcie czwarta – nie będzie z nich korzystać nigdy. Wiele pomocnych rozwiązań można wprowadzić w powszechnie dostępnych programach, nie trzeba inwestować w bardzo zaawansowane aplikacje. 

Prelegenci zgodzili się ze sobą, że rozwiązania technologiczne nie zastąpią prawników jeszcze długo – dopóki prawo będzie tworzone przez ludzi i dla ludzi. Technologie nie uwzględniają bowiem właśnie „ludzkiego” indywidualnego elementu, kluczowego przy podejmowaniu decyzji. Mogą natomiast znacznie usprawnić pracę prawników i zwiększyć jej wydajność.