Rodzice, których nie stać na wysłanie dzieci na wakacyjny wypoczynek, korzystają z dofinansowań. Takie kwoty mogą być obojętne podatkowo.
Ustawodawca przewidział dla nich zwolnienie w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim zwolnione z opodatkowania są dopłaty do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 organizowanego w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk. Dotyczy to również wypoczynku połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu.
Ustawa wprowadza też dodatkowe ograniczenia. Przede wszystkim zwolnienie dotyczy tylko wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące taką działalność. Z wytycznych fiskusa wynika, że dla zastosowania zwolnienia istotne jest to, czy wypoczynek organizowany jest zgodnie ze specjalnymi regulacjami dotyczącymi organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży. W razie wątpliwości warto zapytać usługodawcę, czy świadczy usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub czy zajmuje się statutowo tego rodzaju działalnością.
Zwolnienie może mieć dwie formy: całkowite i limitowane
. Zwolnieniu w pełnej wysokości podlega dofinansowanie z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra. Dla dopłat z innych źródeł wprowadzono limit kwotowy. Zwolnienie ma zastosowanie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł. Należy zwrócić uwagę, że limit ma charakter roczny. Jeżeli więc rodzic uzyskał dofinansowanie z innego źródła zarówno na wakacje, jak i ferie dziecka, musi je zsumować, żeby sprawdzić, czy nie przekraczają one limitu.
