Mogą one pomniejszyć dochód o wydatki na rekonwalescencję oraz rzeczy ułatwiające codzienną egzystencję. Ulga przysługuje też osobom, które utrzymują niepełnosprawnych.
Fiskus uważa jednak, że odliczyć można tylko wydatki na urządzenia o indywidualnym przeznaczeniu, a nie sprzęt powszechnego użytku, z którego może korzystać każdy. Najczęściej premiowane ulgą będą inwestycje w adaptację mieszkania (np. łazienki), sprzęt (np. wózek inwalidzki), lekarstwa. Wydatki powinny wiązać się z rodzajem choroby niepełnosprawnej osoby. Zakupy mają służyć jej rehabilitacji albo ułatwiać codzienne życie.
Przed wypełnieniem zeznania rocznego trzeba sprawdzić, czy mamy dowody poniesienia wydatków. Powinno z nich wynikać, kto, co, od kogo i za ile kupił. Może to być np. faktura, rachunek, bankowy dowód wpłaty. Fiskus zakwestionuje natomiast odliczenie wydatku na podstawie paragonu fiskalnego.
Z przepisów wynika, że nie trzeba dokumentować odliczeń, które są limitowane (do 2280 zł rocznie). Nowelizacja ustawy o PIT, która weszła w życie 1 stycznia 2011 r., wprowadziła jednak nowe obowiązki dla ich beneficjentów. Niewidomy, który korzysta z usług przewodnika, będzie musiał na żądanie fiskusa ujawnić jego dane. Jeśli pomaga mu pies, powinien przedstawić w urzędzie specjalny certyfikat. Ma on potwierdzać status psa asystującego (musi być po specjalnym szkoleniu). Jeśli odlicza koszty używania samochodu, którym dojeżdża na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, powinien w razie kontroli okazać dokument potwierdzający to, że został na nie skierowany i że faktycznie się odbyły.
