Ustawodawca użył niezdefiniowanego w przepisach terminu „transakcje". W art. 2 pkt 22 ustawy o VAT jest jedynie definicja pojęcia „sprzedaż". Obejmuje ono odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz WDT.
W ogólnym znaczeniu termin „transakcje" obejmuje zarówno sprzedaż towarów, jak i świadczenie usług, i w zasadzie pokrywa się z pojęciem „sprzedaż". Dalsze dociekanie znaczenia pojęcia transakcji nie jest potrzebne. Ważniejszą kwestią jest ustalenie, czy sprzedaż mediów jest „związana z nieruchomością".
Niestety, nie ma bogatego orzecznictwa wyjaśniającego pojęcie „transakcje związane z nieruchomościami" zapadłego na podstawie art. 113 ustawy o VAT. Uzasadnione jest w takim przypadku sięgnięcie do orzecznictwa dotyczącego art. 28e ustawy o VAT.
Miejsce...
Artykuł 28e ustawy o VAT odnosi się do ustalenia miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami. Posłużenie się orzecznictwem dotyczącym innego przepisu jest w omawianym przypadku jak najbardziej uprawnione. W obu przepisach jest bowiem mowa o czynnościach związanych z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się w obu regulacjach dokładnie takim samym zwrotem: „związane z nieruchomościami". Zatem oba te zwroty muszą być interpretowane tak samo. Szczegółem, który różni obydwa przepisy, jest to, że art. 28e dotyczy tylko usług, natomiast art. 113 również towarów. Jednak nie ma to większego znaczenia dla ustalenia związku tych czynności z nieruchomościami.
W kwestii stosowania art. 28e ustawy o VAT (i jego podstawy, czyli przepisów dyrektywy 112) wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 27 czerwca 2013 r. (C-155/12) dotyczącym miejsca świadczenia kompleksowej usługi magazynowania. Warto przytoczyć fragment uzasadnienia tego orzeczenia odnoszący się do ogólnego pojęcia usług związanych z nieruchomością: „(...) Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (...)". W konsekwencji TSUE wskazał, że z usługą związaną z nieruchomością mamy do czynienia tylko wtedy, gdy usługobiorcom zostało przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.