Nauczyciele, którzy uzyskali awans zawodowy nauczyciela mianowanego, powinni być zatrudnieni na umowie o pracę na czas nieokreślony. Przepisy Karty Nauczyciela dopuszczają jednak wyjątek od tej reguły, gdy pojawi się tzw. „potrzeba wynikająca z organizacji nauczania". Tak stanowi art. 10 ust. 7 ustawy z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 191 ze zm.). Wtedy nauczyciela mianowanego wolno zatrudnić na czas określony.
Sąd Najwyższy kilkakrotnie rozważał znaczenie pojęcia „potrzeby wynikającej z organizacji nauczania". Zalicza się do niego m.in. liczbę klas, liczbę etatów, okres nauczania poszczególnych przedmiotów. Także zatrudnienie nauczyciela do prowadzenia zajęć nieobowiązkowych, co do których nie ma pewności, że w każdym roku szkolnym będą zapewnione na nie pieniądze, stanowi warunek wymieniony w art. 10 ust. 7 Karty Nauczyciela.
Pojęcie „potrzeby wynikającej z organizacji nauczania" ponownie rozważał Sąd Najwyższy w wyroku z 14 czerwca 2016 r. (II PK 142/15).
O co chodziło
Nauczycielka była zaangażowana w szkole podstawowej na umowę o pracę na czas określony. Podczas tego zatrudnienia uzyskała awans zawodowy nauczyciela mianowanego, ale mimo to forma jej związania ze szkołą pozostała niezmieniona. Pracodawca uzasadniał to niepewnością liczby oddziałów przedszkolnych tworzonych corocznie przez władze miasta w zależności od ilości zgłoszeń. Z tego powodu wszyscy nauczyciele pracujący w takich oddziałach byli angażowani na czas określony.
Umowa nauczycielki rozwiązała się z upływem okresu, na który została zawarta. Strony nie związały się kolejnym angażem.
