Ubezpieczyciel może się upomnieć o pieniądze przyznane poszkodowanemu

[b]W myśl art. 828 § 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=EE6D389DDB817CE5279F382803A5BF1A?id=70928]kodeksu cywilnego[/link], jeżeli nie umówiono się inaczej, to z dniem zapłaty odszkodowania przez firmę ubezpieczeniową roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi automatycznie na tę firmę do wysokości zapłaconego odszkodowania.[/b]

Sąd I instancji stwierdził, że ELKOMEX nie wywiązał się z umowy wobec banku. Uznał, że górną granicą jej odpowiedzialności była kwota 85 tys. zł. Wywiódł ten wniosek z analizy umowy ubezpieczenia łączącej Prosper Bank z PZU. Po odliczeniu tzw. udziału własnego bankowi należało się zdaniem sądu od PZU tylko 66 tys. zł. Roszczenia banku przekraczające te dwie kwoty zostały oddalone.

Sąd II instancji zmienił wyrok w ten sposób, że zastrzegł, iż zapłata do wysokości 85 tys. zł przez jednego z pozwanych zwalnia z zapłaty drugiego. Zaznaczył przy tym, że zwrot reszty odszkodowania PZU może ściągnąć od sprawców napadu, na których sąd karny nałożył obowiązek naprawienia szkody.

Sąd Najwyższy wskutek skargi kasacyjnej PTU uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej powództwo i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia. Zgodził się w pełni z zarzutem naruszenia art. 828 k.c. \

- Przepis ten – tłumaczyła sędzia Barbara Myszka – wskazuje tylko górną granicę odszkodowania, które osoba odpowiedzialna za szkodę powinna zwrócić: jest nią wysokość zapłaconego odszkodowania. Nie było więc rzeczą sądu analizowanie umów banku z PZU ani z ELKOMEKSEM dla ustalenia wysokości odszkodowań należnych bankowi na ich podstawie. Skoro doszło do naprawienia szkody, to jedyną barierą dla wysokości roszczenia regresowego PTU była wysokość szkody – zaznaczyła sędzia.