[b]Tak postanowił Najwyższy Sąd Administracyjny w wyroku z 17 marca 2010 r., II FSK 1887/08 [/b]
[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]
Naczelnik urzędu skarbowego określił M.Z. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Stało się tak na skutek zakwestionowania zaliczenia do kosztów wydatków na usługi marketingowe. Podatnik odwołał się od tej decyzji. Bezskutecznie. Skierował więc skargę do WSA. Sąd ją oddalił.
Odnosząc się do kwestii dotyczących zakwestionowania zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów usług marketingowych oraz usług transportowych, sąd podzielił stanowisko organów podatkowych.
Wskazał, że w art. 22 ust. 1 zd. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] i wyjaśniono, że posiadana przez podatnika faktura nie zawsze jest dowodem wystarczającym (zupełnym) dla potwierdzenia dokonania zakupu i poniesienia wydatku.