[srodtytul] Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
WSA orzekł, że skarga nie jest zasadna.
Przypomniał, że podstawą prawną rozstrzygnięcia były przepisy [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FEA7CF80C3F1ED38B491E0DC735055CF?id=161978]ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (DzU nr 71, poz. 734 ze zm.)[/link]. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, w którym znajduje się tylko jeden lokal mieszkalny, w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać 35 mkw. dla jednej osoby.
Normatywną powierzchnię powiększa się o 15 mkw., jeżeli w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.
Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż: 30 proc. lub 50 proc., pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60 proc.
Z zebranego materiału dowodowego wynika, że powierzchnia użytkowa mieszkania skarżącego wynosi 47,08 mkw. Prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe, a więc powierzchnia jego mieszkania przekracza normę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.