Tak orzekł WSA w Gdańsku 11 maja 2011 (I SA/Gd 191/11).
W zamian za zgodę na umorzenie udziałów byli wspólnicy otrzymali wynagrodzenie wyższe niż wartość nominalna umarzanych udziałów, co – zdaniem spółki – spowodowało, że ma ona prawo zaliczyć do kosztów podatkowych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. c ustawy o CIT, nadwyżkę wynagrodzenia przewyższającą wartość nominalną udziałów.
Skarżąca argumentowała, że nadwyżka zapłacona wspólnikom nie była związana z umorzeniem udziałów, ale stanowiła dodatkowe wynagrodzenie dla ustępujących wspólników, co z kolei było niezbędnym elementem nawiązania współpracy z inwestorem. Wobec tego, zdaniem spółki, nadwyżkę tę należy traktować jako wydatek związany z uzyskaniem przychodów.
Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem, stwierdzając, że cała kwota dotyczyła umorzenia udziałów. Spółka zwróciła się również do organu o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków, którzy złożyliby zeznania na okoliczność zamiaru, jaki towarzyszył spółce przy przeprowadzaniu tej operacji. Organ nie uwzględnił tego wniosku i wskazał, że tę okoliczność można ustalić na podstawie dokumentów.
Sąd oddalił skargę, uznając, że organ podatkowy prawidłowo zinterpretował art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. c ustawy o CIT i słusznie odmówiły przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków, gdyż zamiar strony skarżącej wynikał wprost z dokumentów.