O opodatkowaniu decyduje cel nabycia wierzytelności

[b]Tak postanowił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 26 stycznia 2010 r., I SA/Bd 950/09 [/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Podatnik wystąpił z wnioskiem o interpretację. Podał, że zamierza jako cesjonariusz nabywać wierzytelności, płacąc zbywcom niższą cenę od wartości wierzytelności, a następnie będzie na własny rachunek i we własnym imieniu odzyskiwać te wierzytelności od dłużników albo je dalej sprzedawać.

Z treści umowy cesji wierzytelności nie będą wynikały żadne dodatkowe zobowiązania. Jego zdaniem usługi pośrednictwa finansowego korzystają ze zwolnienia od VAT. Innego zdania był jednak organ podatkowy.

Sprawa trafiła więc do WSA.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Sąd skargę uwzględnił.

Przypomniał, że usługa obrotu wierzytelnościami, w zależności od celu działania nabywcy, może być klasyfikowana do grupowania „Usługi pośrednictwa finansowego pozostałe, gdzie indziej nieklasyfikowane” (PKWiU 65.23.10), które korzystają ze zwolnienia od VAT.

Z kolei faktoring klasyfikuje się do grupowania PKWiU 65.22.10 „Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym”, tj. usługi opodatkowane stawką 22 proc.

Sprzedaż własnych wierzytelności nie jest usługą w ujęciu PKWiU, ponieważ sprzedający swoją wierzytelność powstałą w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usługi pośrednictwa finansowego w rozumieniu grupowań PKWiU 65–67.

Natomiast jest usługą nabycie wierzytelności w celu ich wykorzystania do operacji prawno-gospodarczych, co oznacza, że to nabywca (kupujący) wierzytelności jest świadczącym usługę na rzecz zbywającego (sprzedawcy), który poprzez zbycie wierzytelności nie świadczy usługi.