[b]Tak wynika z wyroku Sądu Najwyższy z 12 lutego 2009 r. (V CSK 267/08). [/b]
Początek sprawie dała uchwała Rady Miejskiej Wrocławia z 19 października 2001 r. o likwidacji jednego z samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (przychodni), którego organem założycielskim była gmina Wrocław.
Według uchwały nieprzerwane udzielanie świadczeń pacjentom likwidowanego podmiotu zapewniają na podstawie umów cywilnych niepubliczne ZOZ, które go przejęły, w tym spółka Multi-Medyk. Zobowiązania wynikające ze stosunków pracy przeszły od 1 lutego 2002 r. na nowych pracodawców, czyli na wskazane niepubliczne ZOZ w trybie art. 23[sup]1 [/sup]kodeksu pracy.
[srodtytul]Gmina żąda zwrotu [/srodtytul]
Zlikwidowany ZOZ został wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka Multi-Medyk odziedziczyła dokumentację medyczną części pacjentów, nabyła majątek ruchomy po wartości księgowej i wynajęła po preferencyjnej stawce pomieszczenia wykorzystywane wcześniej przez ten ZOZ od gminy. Od 1 lutego 2002 r. spółka stała się na podstawie art. 23[sup]1[/sup] kodeksu pracy nowym pracodawcą dla 57 osób zatrudnionych w zlikwidowanym ZOZ. Po przejęciu pracownicy ci uzyskali wyroki zasądzające solidarnie od gminy i spółki podwyżki z tytułu lex 2003 za okres, gdy ich pracodawcą był zlikwidowany ZOZ. Pieniądze wypłaciła gmina, a następnie wystąpiła przeciwko spółce do sądu o zwrot połowy. Powoływała się przy tym na uchwałę o likwidacji ZOZ i art. 23[sup]1[/sup] § 2 kodeksu pracy, w świetle którego za zobowiązania ze stosunku pracy powstałe przed przejściem części zakładu na innego pracodawcę odpowiadają solidarnie pracodawcy: dotychczasowy i nowy.
