[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 8 lipca 2009 r. (III SA/Wa 823/09).[/b]
Podatnik wybudował dom wielorodzinny z przeznaczeniem na wynajem. Ze względu na niekorzystne zmiany przepisów zrezygnował z wynajmowania pomieszczeń na cele mieszkaniowe i zwrócił otrzymaną ulgę. W maju 2004 r. sprzedał dwa mieszkania.
Organy podatkowe uznały, że sprzedaż ta podlega VAT, ponieważ odbyła się w ramach prowadzonej działalności handlowej. Stwierdziły, że podstawowe znaczenie dla uznania wykonanych czynności za działalność gospodarczą jest ustalenie, czy dana osoba działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, oraz czy czynności te nosiły znamiona częstotliwości, czy też były wykonane jednorazowo, ale w okolicznościach wynikających z art. 15 ust. 2 tej ustawy. W konsekwencji uznały, że sprzedaż wskazanych lokali jest działalnością handlową, podlegającą opodatkowaniu.
Podatnik złożył skargę do WSA, który pierwotnie przyznał mu rację. Stwierdził, że warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jego stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym nie jest podatnikiem VAT osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru.
Od tego wyroku organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do NSA, który uchylił rozstrzygnięcie, wskazując, że [b]skarżący ponosił wydatki na budowę lokali z zamiarem ich wynajmowania, a więc prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz art. 4 ust. 2 VI dyrektywy. To, że ostatecznie nie rozpoczął wykonywania zamierzonej działalności, nie miało znaczenia[/b], gdyż zgodnie z wymienionymi przepisami dla uznania danej osoby za podatnika nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Wobec tego sąd uznał, że [b]sprzedaż lokali nie była sprzedażą majątku osobistego, ale wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.[/b]