Burmistrz Polanicy-Zdroju nie zgodził się z tym poglądem. W interpretacji wyjaśnił, że szpital uzdrowiskowy ma taki sam status prawny jak inne szpitale podlegające [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=F61F228C98F752B285C884BCEF740235?id=184739]ustawie z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn. DzU z 2007 r. nr 14, poz. 89 ze zm.)[/link].
Powołując się zaś na art. 15 ustawy z 28 lipca 2005 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=A18DD76782ED25B53EE6DD7E66E55902?id=179015]o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (DzU nr 167, poz. 1399 ze zm.)[/link], wskazał, że w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie zastosowanie mają przepisy ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Oznacza to, że pacjentów szpitali uzdrowiskowych należy traktować tak samo jak pacjentów szpitalnych – zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Dlatego też zasadą przyjęcia do szpitala uzdrowiskowego jest skierowanie na leczenie uzdrowiskowe i tylko skierowanie lekarskie jest podstawą przyjęcia pacjenta.
Zdaniem organu podatkowego pacjenci przebywający na leczeniu w szpitalu uzdrowiskowym na podstawie skierowania lekarskiego korzystają ze zwolnienia od opłaty uzdrowiskowej. Pozostałe osoby, przebywające w szpitalach na turnusach uzdrowiskowych czy też na tzw. pobytach komercyjnych, są natomiast zobowiązane do uiszczenia tej opłaty.
[srodtytul]Nie ma podstaw do rozróżniania[/srodtytul]
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu nie podzielił tego stanowiska i na skutek złożonej przez podatnika skargi, wyrokiem z 24 listopada 2009 r., uchylił interpretację organu podatkowego. Sąd w ustnym uzasadnieniu swojego wyroku wskazał, że żadna z powołanych przez organ ustaw regulujących zasady funkcjonowania szpitali uzdrowiskowych ani ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie dają podstawy do takiego rozróżnienia między pacjentami obu kategorii. Zwolnienie zawarte w art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych adresowane jest zatem do osób przebywających w szpitalach uzdrowiskowych zarówno na podstawie skierowania lekarskiego, jak i na zasadzie tzw. pobytów komercyjnych.
W swoim uzasadnieniu WSA powołał się również na [b]wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 1994 r. (sygn. SA/Gd 858/94)[/b], mający zastosowanie w tej sprawie. NSA stwierdził w nim, że art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie daje podstawy do zawężania zwolnienia od opłaty miejscowej tylko do osób przebywających na podstawie skierowania szpitalnego, uzdrowiskowego lub sanatoryjnego.
