VAT za auta testowe nie trzeba korygować

Sąd przychylił się do stanowiska fiskusa. Co więcej, negatywne rozstrzygnięcie rozszerzył na sytuację, w której samochody były wyłączane z jazd testowych i zastępczych i sprzedawane przed obowiązkiem wpisania ich do ewidencji środków trwałych.

WSA uznał, że na podstawie art. 86 ust. 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o VAT (DzU z 2004 r. nr 54, poz. 535)[/link] w takich wypadkach diler może odliczyć jedynie 60 proc. kwoty wykazanej na fakturze, nie więcej jednak niż 6 tys. zł. Zdaniem warszawskiego sądu nie można tu stosować wyłączenia z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a, który mówi, że limit odliczeń nie ma zastosowania do podatników prowadzących działalność odsprzedaży samochodów. Sąd uznał, że wyłączenie to stosuje się jedynie do tych pojazdów, które są przeznaczone do odsprzedaży, a do używanych jako pojazdy testowe już nie.

NSA uchylił niekorzystny dla spółki wyrok i przekazał sprawę sądowi niższej instancji do ponownego rozpatrzenia. Stwierdził, że z interpretacji ministra wynika, iż jedynie w razie użytkowania samochodu jako testowego powyżej roku trzeba dokonywać korekty. WSA, uznając, że dla aut używanych poniżej roku istnieje limit odliczeń (60 proc. i nie więcej niż 6 tys. zł), wykroczył poza granice, w jakich mógł rozpatrywać sprawę. Granice te wyznacza treść skargi do sądu.

Nawet gdyby pominąć to uchybienie procesowe, nie można ograniczać prawa do odliczenia VAT dla tych samochodów, ponieważ są one przeznaczone do sprzedaży w prowadzonej przez dilera działalności gospodarczej. [b] NSA skrytykował też odwoływanie się do stwierdzenia, że po wpisaniu samochodów do rejestru środków trwałych przestają one być środkami obrotowymi i z tego powodu należy dokonać korekty odliczonego wcześniej podatku.[/b]

Zarówno minister finansów, jak i WSA powołali się na [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=173365]rozporządzenie ministra finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o VAT[/link]. NSA zauważył jednak, że zgodnie z prawem wspólnotowym wyłączenia z opodatkowania mogą dotyczyć tylko sytuacji, gdy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. WSA, ponownie rozpoznając sprawę, jest związany poglądami wyrażonymi przez sąd drugiej instancji.