Tak orzekł WSA w Olsztynie 28 kwietnia 2011 (I SA/Ol 131/11).
Spór rozpoczął się od decyzji prezydenta miasta, który ustalił małżonkom podatek od nieruchomości z tytułu własności m.in. lokalu mieszkalnego, gruntu oraz miejsca parkingowego w piwnicy bloku mieszkalnego (tzw. budynki pozostałe). Przy czym najniższą stawkę organ zastosował tylko do lokalu mieszkalnego.
W złożonym odwołaniu podatnicy wyjaśnili, że zespół miejsc parkingowych jest częścią składową budynku mieszkalnego, co wyszczególniono w akcie notarialnym, powinien więc korzystać z tej samej stawki co lokale mieszkalne. Na poparcie swojego stanowiska powołali orzecznictwo sądowe.
Samorządowe kolegium odwoławcze uznało odwołanie za niezasadne. Powołując się na akt notarialny oraz ewidencję gruntów i budynków wskazało, że podatnicy są właścicielami lokali mieszkalnych i współwłaścicielami m.in. udziału we współwłasności lokalu niemieszkalnego – zespołu miejsc parkingowych usytuowanego w piwnicy budynku mieszkalnego. Lokal ten – z miejscem parkingowym – jest odrębnym lokalem i nie przynależy do lokalu mieszkalnego.
Zdaniem SKO, które na poparcie swojego stanowiska również powołało orzecznictwo sadów, nie można uznać, że garaż (miejsce parkingowe) znajdujący się w budynku mieszkalnym jest lokalem mieszkalnym. Ponadto jako przedmiot odrębnej własności może stanowić przedmiot umowy sprzedaży, na skutek czego właścicielem mogłaby być osoba niemająca żadnego związku z samym budynkiem mieszkalnym i jego mieszkaniami. W konsekwencji garaż jako odrębny przedmiot własności, umiejscowiony w budynku mieszkalnym, nie może podlegać opodatkowaniu stawką przewidzianą dla budynków mieszkalnych ani ich części, bo nie sposób zaliczyć go do obiektów tego rodzaju.
