Minimalną odległość miejsc sprzedaży i podawania alkoholu od obiektów chronionych Rada Miejska w Międzyrzeczu w województwie lubuskim określiła w uchwale z 24 lipca 2018 r. na 50 m. Jednocześnie ustaliła, jak ją mierzyć, i dopuściła odległość mniejszą niż 50 m, pod warunkiem uzyskania pozytywnej opinii kierowników tych obiektów, gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych oraz organu wydającego zezwolenie. Określono również szczegółowe zasady zezwoleń na sprzedaż alkoholu podczas imprez plenerowych i w ogródkach gastronomicznych. Przedsiębiorca prowadzący taki ogródek musiał posiadać tytuł prawny do terenu, a ogródek należało odgrodzić.
Czytaj także: Zygzakiem też można liczyć odległość od restauracji do kościoła
Uchwałę zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wojewoda lubuski. Jego zdaniem nastąpiło istotne naruszenie przepisów. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi upoważnia organy samorządu do określania zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Natomiast w uchwale pod tym tytułem rada miejska określiła, w jakich sytuacjach nie wydaje się zezwolenia.
Ustalając minimalne odległości punktów sprzedaży alkoholu od obiektów chronionych, postanowiła, że mierzy się je w linii prostej od najbliższego punktu działki, na której położony jest obiekt chroniony, do wejścia do punktu, w którym ma się odbywać sprzedaż napojów alkoholowych. Wojewoda ocenił, że jest to sformułowanie „wysoce nieprecyzyjne". Ustawa nie uprawnia też rad gmin do konkretyzowania, jak ma wyglądać ogródek piwny.
WSA przyznał rację wojewodzie. W jego ocenie przyjęcie linii prostej powoduje, że przy pomiarze odległości mogą powstać poważne trudności ze względu na rodzaj zabudowy lub uwarunkowania terenowe. Odległość powinna być mierzona wzdłuż osi dróg publicznych – zalecił sąd. Nie można też było ustalać w uchwale warunków sprzedaży napojów alkoholowych w ogródkach gastronomicznych. Ani uzależniać lokalizacji punktu sprzedaży alkoholu od zgody lub opinii określonego podmiotu czy podmiotów. Ustawa nie przewiduje takiego ograniczenia.
