Bronisław Geremek wniósł do polityki zagranicznej Rzeczypospolitej wiele dobrego. Formalnie kontynuował politykę Krzysztofa Skubiszewskiego, ale nadał jej głębszą treść, odkrył dla niej nową perspektywę oraz zajął się sprawami, które wcześniej leżały odłogiem.
Dotyczyło to przede wszystkim polityki francuskiej. Bronisław Geremek był wybitnym znawcą historii Francji i to pomogło mu w ograniczaniu wpływów prezydenta Jacques’a Chiraca, który był niesłychanym wręcz rusofilem i zatwardziałym wrogiem Ukrainy. Moskwa pozyskała jego sympatię dosyć tanim kosztem. Rozmiłowany w archeologii Chirac był niezwykle wdzięczny prezydentowi Władimirowi Putinowi za jego rzekomo oryginalne prezenty w postaci przedmiotów z wykopalisk na Syberii. W istocie były to falsyfikaty, o czym poczciwy Chirac nie wiedział.
Na temat Ukrainy ówczesny prezydent Francji nie miał zielonego pojęcia. Rosjanie przekonywali go zaś, że Ukrainy nie ma, jest za to Rosja. Raz nawet w dyskusji z Bronisławem Geremkiem Chirac wprost oświadczył: „Il n’y a pas l’Ukraine, c’est la Russie”, i prawdopodobnie wciąż trwa w tym przeświadczeniu.
Geremek przez trzy lata prowadził bardzo zręczną politykę i torpedował najniebezpieczniejsze antyukraińskie zapędy Chiraca. W ten sposób udało mu się ograniczyć szkody, które prezydent Francji mógł wyrządzić zbliżeniu Ukrainy z zachodnią Europą.
Ale najważniejsze osiągnięcie mojego zmarłego przyjaciela polegało na tym, że nadał dialogowi polsko-ukraińskiemu odpowiedni kierunek i treść. To za jego sprawą zostały podpisane rozmaite porozumienia i mimo usilnych zabiegów Moskwy w celu ich storpedowania dialog Warszawy z Kijowem przynosił z każdym rokiem coraz lepsze owoce. To, że dziś między naszymi krajami panują przyjacielskie stosunki, to wielka zasługa profesora Geremka.
