Igor Janke: Co Gazeta Wyborcza pisała o Marku Pasionku

Z czołówki wczorajszej "Gazety Wyborczej" z tekstu "Cafe pod agentem" dowiedzieliśmy się, że polski prokurator podczas tajemnych spotkań zdradzał agentom USA kulisy śledztwa smoleńskiego. Mało tego. Rozmawiał też z dziennikarzami "Rzeczpospolitej" i "Naszego Dziennika", a nawet – uwaga! – z posłanką Beatą Kempą.

Przeciek ujawnia przeciek

Marcin Kącki, doświadczony dziennikarz śledczy, opisuje, jak to przeciwko prokuratorowi Markowi Pasionkowi wszczęto postępowanie dyscyplinarne. "Poszło, jak się dowiadujemy, o kontakty z dziennikarzami "Rzeczpospolitej" i "Naszego Dziennika", agentami USA i byłymi szefami ABW" – czytamy. "Z analizy billingów telefonu Pasionka wynika, że od maja do listopada 2010 r. co najmniej kilkadziesiąt razy kontaktował się dziennikarzami "Naszego Dziennika" i "Rzeczpospolitej". A po rozmowach z Pasionkiem obie gazety publikowały informacje o przebiegu śledztwa smoleńskiego".

Rozumiem, że "Gazeta" przyjmuje, iż prokurator nie powinien kontaktować się z dziennikarzami i że tego typu przecieki szkodzą państwu. Taki pogląd jest dopuszczalny. Rozumiem więc, że kiedy dziennikarz "GW" dowiedział się o istnieniu takiego przecieku, natychmiast go ujawnił. I podał, kto jest jego źródłem. Mam w tej sprawie inny pogląd – ale rozumiem postępowanie dziennikarza i jego redakcji. Ujawnia nieprawość w imię publicznego dobra.

Problem polega na tym, że omawiany tekst Marcina Kąckiego jest w 100 procentach oparty na anonimowym przecieku z prokuratury. Autor najwyraźniej miał wgląd w akta śledztwa, w billingi śledzonego prokuratora. Ktoś więc dokonał przecieku. Rozumiem, że Kącki zgodził się ten przeciek wykorzystać, bo kieruje nim cel wyższy – ujawnienie innego przecieku.

Rozumiem też, że Marcin Kącki – uważając, że źródła przecieków z prokuratury należy ujawniać, uczyni teraz to samo w stosunku do swojego własnego tekstu. Ujawni, kto "przeciekł". Bo jedyną osobą, co do której możemy mieć pewność, że wie, kto jest źródłem przecieku do "Wyborczej", jest właśnie Kącki.

Bez źródła

Zwróćmy uwagę, że w całym tekście, który został potraktowany przez wiele mediów jako bardzo wiarygodny, nie ma podanego ani jednego źródła informacji. Nie ma żadnego nazwiska ani nawet wskazania w przybliżeniu, skąd informacje pochodzą. Czytelnik nie ma szans na jakąkolwiek weryfikację podanej mu wiedzy. Musi w 100 procentach "na słowo" uwierzyć autorowi, że jego informator istnieje i że jest osobą wiarygodną.

Przypomnijmy, jak niektóre media potraktowały niedawny wywiad szefa CBA Mariusza Kamińskiego dla tygodnika "Uważam Rze". Kamiński stwierdził w wywiadzie, że choć istnieją zeznania poważnie obciążające polityków PO, to prokuratura nie zajmuje się tymi sprawami. W odpowiedzi postawiono zarzut, że Kamiński opiera się na zeznaniach świadka koronnego – przestępcy oraz na wypowiedzi jednego z prokuratorów. Domagano się twardych dokumentów.

W tamtym przypadku było jednak oczywiste, kto przekazał informacje. Mariusz Kamiński, były państwowy urzędnik, znany z imienia i nazwiska. A jak jest w przypadku "Wyborczej"? Nie ma ani dokumentów, ani nawet śladu jakiegokolwiek źródła, z którego skorzystała "Gazeta".

Bez dowodu

Przyjrzyjmy się teraz zarzutom wobec prokuratora Pasionka. Po pierwsze kontaktował się z dziennikarzami, i to nie z dziennikarzami "Wyborczej", co – jak rozumiem – jest naganne. Po drugie wydzwaniał do biura PiS, co też już samo przez się jest przestępstwem.

A poważnie: w tekście w "Gazecie" nie ma śladu dowodu, że prokurator ujawniał politykom jakieś tajne informacje. To prawda – skandalem byłoby, gdyby okazało się, że politycy (nieważne – rządzący czy opozycyjni) wydawali prokuratorom polecenia, ale przecież dotychczas tego nie wiemy. Może Pasionek – zaangażowany wszak w śledztwo smoleńskie – chciał od polityków PiS uzyskać informacje o okolicznościach katastrofy? Czy to niemożliwe? Nieprawdopodobne?

Zdrada o zmierzchu

Jest w "Gazecie" jeszcze jeden ciekawy zarzut. Zacytuję w całości: "W billingach Pasionka między majem a listopadem 2010 śledczy znaleźli też co najmniej jedną rozmowę z posłanką PiS Beatą Kempą". Toż to już zbrodnia przeciw ludzkości! Przez pół roku co najmniej raz (!) Pasionek kontaktował się z Kempą. A może i dwa razy? To byłaby recydywa.