Po latach militarnego, opresyjnego reżimu, poczynając od przełomu lat 2011/2012, zamknięty i izolowany od świata Myanmar (dawna Birma) powoli otwiera się na świat, a świat ponownie odkrywa Birmę.
Impulsem dla wzmożenia zainteresowania Myanmarem było zwolnienie z wieloletniego aresztu domowego laureatki Pokojowej Nagrody Nobla i działaczki demokratycznej opozycji Aung San Suu Kyi przez prezydenta kraju Thein Sein oraz umożliwienie opozycji udziału w wyborach uzupełniających do Parlamentu, które notabene partia Aung San Suu Kyi National League for Democracy(NLD) wygrała, uzyskując 43 na 45 miejsc w niższej izbie miejscowego parlamentu.
Pełzający postęp demokratyzacji zmierzający do wolnych wyborów wyznaczonych na 2015 rok umożliwił stopniową eliminację sankcji nakładanych w przeszłości na reżim w Yangonie (dawniej Rangun) oraz szereg wizyt zachodnich polityków (m.in. prezydenta USA w grudniu 2012 r., premiera Japonii, ministrów spraw zagranicznych z W. Brytanii, USA oraz Polski).
Geograficzne położenie Mynamaru pomiędzy CHRL a Indiami, dostęp do Oceanu Indyjskiego, a przede wszystkim bardzo duże zasoby surowców naturalnych (ropa naftowa, gaz ziemny, metale kolorowe, złoto, kamienie szlachetne powodowały od dekady wzmożone zainteresowanie krajem przede wszystkim w Chinach szukających po całym świecie dostępu do surowców dla własnej, prężnie rozwijającej się gospodarki.
Możliwość dostaw ropy i gazu z pominięciem z jednej strony dostaw z krajów Zatoki Perskiej, a z drugiej z pominięciem kontrolowanej przez Zachód drogi morskiej wokół Półwyspu Indochińskiego i cieśninę Malakka stanowiły nielichą gratkę dla Pekinu, który tradycyjnie nie przejmował się wewnętrznymi stosunkami w krajach, jakimi był zainteresowany.
