Człowiek od mocnych trunków

Restauracja Garnier przy rue Saint-Lazare: grillowane ryby, owoce morza, najlepsze francuskie sery i wina. Kulinarny gust Krzysztofa Trylińskiego tutejsi kelnerzy znają doskonale. Gdy Tryliński jest w Paryżu, zawsze się tu stołuje. Ale poza kuchnią stolica Francji nie urzekła dyrektora generalnego Belvedere i szefa Sobieskiego. Woli winnice Beaune w Burgundii, gdzie mieszka od 20 lat. Tam też bije serce stworzonej przez niego firmy Belvedere.

Jak to często bywa, o wszystkim decyduje przypadek. Tak też było i w jego życiu. Tryliński przez 20 lat był sportowcem i o biznesie nie myślał. Grał w piłkę ręczną. Na tyle udanie, że trafił do reprezentacji Polski juniorów. Nawet gdy miał już dyplom inżyniera osprzętu lotniczego, dalej grał, od 1988 r. już nie w Polsce a we Francji. Kiedy tam przyjechał, umiał tylko ”merci” i ”bonjour”. Dziś mówi biegle nie tylko w języku Moliera, zna też angielski, rosyjski i ukraiński.

Jest znawcą win i mocnych alkoholi. Potrafi bezbłędnie podać nazwę wódki, mimo że nie widzi etykiety na butelce. Jak przystało na szefa firmy z branży alkoholowej ma mocną głowę. Tym, którzy nie są w stanie mu dorównać radzi, by pili maślankę.

Jego szczęśliwym dniem był ten, w którym poznał swojego sąsiada Jacques’a Rouvroy. Był on wówczas dyrektorem Henri De Villamon, firmy, produkującej i dystrybuującej alkohol. Francuz akurat szukał kogoś, kto pomoże mu rozkręcić biznes w Europie Wschodniej.

Razem stworzyli spółkę France Euro-Agro, która zajęła się eksportem francuskich win, szampanów i wermutów. W 1997 r. Euro-Agro zmieniła nazwę na Belvedere i trafiła na paryską giełdę. Teraz po 11 latach, jej akcje będą notowane także w Warszawie. Tryliński kieruje firmą i rozwija jej działalność. Rouvroy zajmuje się finansami.

Przed laty dyrektor Belvedere w piłkarskiej drużynie był obrotowym. Stał najbliżej bramki przeciwnika,między jego obrońcami, często biorąc na siebie ich ciosy. Wytrzymałość, którą wówczas zdobył, przydała mu się w biznesie. Zwłaszcza gdy nie wszystko szło zgodnie z planem.

– Tryliński ma naturę sportowca. Kroczy pewnie do celu i łatwo się nie poddaje – mówi Grzegorz Chojnacki, prezes Nemiroff Polska, który przez kilka lat był jego bliskim współpracownikiem. W przezwyciężaniu trudności pomaga mu także wrodzony optymizm. A trudnych momentów nie brakowało w jego karierze.

Na początku lat 90. nie było ekskluzywnych wódek. Tryliński i Rouvroy postanowili wypełnić lukę. Zamówili we Francji wzory nietypowych butelek, które przypominały flakony perfum. Ich spółka nie mogła sama produkować ani sprzedawać wódki z powodu monopolu państwowych Polmosów. Chopina zaczęła robić wytwórnia w Siedlcach, a Belvedere Polmos Żyrardów. Szybko okazało się, że – za sprawą eksportu – wódka Belvedere stała się żyłą złota. W USA, jej butelka kosztowała 30 dol.

Właścicielem znaku i opakowania wódki była firma Belvedere. Prawa do receptury miał Polmos Żyrardów. Wydawało się, że taki podział może być korzystny da obu stron. Żyrardowski polmos nie dotrzymał umowy i zarejestrował na siebie znak towarowy belvedere. Do walki o prawa do znaku włączyła się także firma Philips Millenium.

Po czterech latach walki w sądzie Tryliński stracił to, co zbudował od zera: – Jestem dumny, bo stworzyłem nową kategorię wódki. Wystarczy wejść do jakiegokolwiek sklepu z alkoholem lub klubu, by stwierdzić, ilu naśladowców doczekały się Chopin i Belvedere.

Utrata dwóch marek nie podcięła skrzydeł Belvedere. Firma była już wówczas liczącym się graczem polskiego rynku wódki. Głównie za sprawą wódki Sobieski, kolejnego dziecka Krzysztofa Trylińskiego i jego wspólnika.

– Postanowiliśmy wykorzystać to, co sprawdziło się w przypadku np. win francuskich – wspomina dyrektor Belvedere. Wprowadzili na rynek pierwszą wódkę w systemie AOC (związaną z konkretnym regionem, własną historią i łatwą do udowodnienia wysoką jakością). Produkcja ruszyła pełną parą w przejmowanych kolejno państwowych Polmosach. Belvedere został właścicielem wytwórni w Starogardzie i Krakowie. Przegrał jednak batalię o Polmos Białystok, który produkuje najpopularniejszą w Polsce wódkę Absolwent oraz Żubrówkę. Kontrolny pakiet akcji od Skarbu Państwa kupił największy konkurent grupy Sobieski w Polsce – Central European Distribution Corporation.

Firmy mają dziś porównywalne udziały w polskim rynku wódki i zaciekle rywalizują o każdy jego procent, m.in. przejmując kolejnych dystrybutorów.

– Żeby zbudować silną pozycję na rynku alkoholowym, trzeba mieć umiejętności i determinację. Krzysztofowi Trylińskiemu tych cech nie brakuje – mówi prezes CEDC William Carey. Też były sportowiec – odnosił sukcesy w golfie.

W branży mówi się, że gdyby Trylińskiemu udało się kupić Polmos Białystok, to zabrakłoby mu motywacji do ekspansji za granicą. Tymczasem tuż po tym, jak Carey rozpoczął rządy w białostockiej wytwórni, kupił za ponad 300 mln euro francuską firmę Marie Brizard. Dzięki nowemu nabytkowi Belvedere zdobyła dostęp do ok. 120 rynków świata.

Aby zdobyć pieniądze na dalszy rozwój, w 2005 r. Tryliński i jego wspólnik sprzedali część akcji CL Financial z Trynidadu i Tobago, do którego należy m.in. producent rumu Angostura. Po pewnym czasie do inwestora należało ponad 68 proc. akcji. Założyciele Belvedere zrezygnowali z większościowego pakietu, by umożliwić szybszy rozwój firmy. Udziałowcy nie mogli jednak dojść do porozumienia. W połowie 2007 r. potentat z Trynidadu i Tobago zaproponował Trylińskiemu i Rouvroy, by odkupili od niego akcje. Na zdobycie gwarancji finansowych dał im tylko ok. półtora miesiąca. Gdyby ich nie uzyskali, mogliby stracić wpływ na to, co się z nią stanie.

– To był szalony okres – wspomina Tryliński, który nie wysiadał z samolotu, próbując znaleźć inwestorów. Wysiłek nie poszedł na marne. Cześć akcji odkupił on i jego wspólnik. Reszta w niewielkich pakietach trafiła do nowych udziałowców. Na konto CL Financial na czas trafiło 345 mln euro. – Teraz wreszcie mogę zrealizować to, co zaplanowałem dla firmy – podkreśla Tryliński. Główny cel jest jeden: wódka Sobieski ma zdobyć drugie miejsce na światowym rynku wódki. Belvedere ma już zakłady na Ukrainie, w USA i Polsce. W tym półroczu powinien kupić fabrykę w Rosji. Będzie więc obecna tam, gdzie kupuje się najwięcej wódki. Trylińskiemu nie zależy na lokalnych trunkach. Chce w przejmowanych zakładach rozlewać Sobieskiego.