Witold M. Orłowski: Śpiący gigant, który się nie budzi

Choć nie znamy jeszcze wyniku rozmów Donalda Trumpa z Xi Jinpingiem, jedno wydaje się pewne: Pekin nie dał się zastraszyć i nie zaakceptował amerykańskiego szantażu w sprawach handlu. Waszyngton miał oczywiście swoje racje, od lat oskarżając Chińczyków o subsydiowanie eksportu, kradzież technologii i manipulowanie kursem waluty. Realizując wyborcze obietnice prezydent Trump użył więc najcięższej artylerii. Podniósł cła na chińskie towary do niebotycznego poziomu 145 proc. i zagroził w razie oporu dalszymi podwyżkami. Dla Chin, które w roku 2024 sprzedały na rynek amerykański towary o wartości ponad pół biliona dolarów, uzyskując nadwyżkę handlową rzędu niemal 300 miliardów, oznaczałoby to ryzyko załamania eksportu i potężnych kłopotów gospodarczych. Szybko jednak okazało się, że Pekin również ma w arsenale wiele potężnych broni. Poza odwetowymi cłami, najstraszliwsze spustoszenie mogło wyrządzić embargo na eksport metali ziem rzadkich – krytycznie ważnych dla przemysłu surowców, których zasoby Chińczycy od lat wykupywali od uzależnionych przez swoje kredyty krajów trzeciego świata (szacuje się, że kontrolują dziś od 60 do 90 proc. tych zasobów). Nic jeszcze nie jest pewne, ale chyba obie strony na tyle skutecznie się zaszachowały, że dojrzewają do kompromisowego rozejmu.