Kto wybudował, zapłaci daninę od następnego roku

[b]Tak wynika z wyroku WSA w Lublinie z 2 grudnia 2010 r. (I SA/Lu 487/10). [/b]

Podatnik nabył odrębną własność lokali użytkowych o charakterze niemieszkalnym. Samorządowe kolegium odwoławcze uznało, że o momencie powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości przesądziła chwila nabycia lokali, a więc zgodnie z art. 6 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=83F58B2E2CFBC841B56ACC52D5063802?id=356400]ustawy o podatkach i opłatach lokalnych[/link] (dalej upol) obowiązek podatkowy powstał pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym strona nabyła prawo własności obiektu.

Skarżąc decyzję organu, podatnik twierdził, że na mocy art. 6 ust. 2 upol o powstaniu obowiązku podatkowego przesądziło przystąpienie do użytkowania lokali, a obowiązek podatkowy powstał 1 stycznia po roku przystąpienia. Argumentował, że kupił jeszcze nieukończone lokale i do tego przed ich ukończeniem przystąpił do użytkowania, dlatego istnienie obiektu stanowiło przesłankę powstania obowiązku podatkowego.

SKO w odpowiedzi na skargę wskazało, że w takiej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania art. 6 ust. 2 upol. Gdy bowiem podatnik nabywa własność lokali, to okoliczność nabycia, a nie istnienia obiektu, jest źródłem powstania obowiązku podatkowego. Wobec tego nie miał znaczenia moment przystąpienia do użytkowania.

Oddalając skargę, WSA uznał, że w tej sprawie istotny był sposób, w jaki podatnik stał się właścicielem lokali. Według art. 6 ust. 1 upol moment powstania obowiązku podatkowego wyznaczony został przez okoliczność nabycia, ponieważ strona nie budowała lokalu na własnym gruncie. Art. 6 ust. 2 upol miałby zastosowanie, gdyby podatnik sam wniósł obiekt, bo relewantna byłaby wtedy okoliczność istnienia lokali.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Jan Godyń, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Katowicach)[/b]

Argumentacja organów podatkowych i sądu nie zasługuje na aprobatę.

Nie można zgodzić się z tezą, że w przypadku zbycia nieukończonego przedmiotu opodatkowania – w analizowanym przypadku lokalu – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jego nabycia, a nie z chwilą przystąpienia do użytkowania.

Wyrażona w art. 6 ust. 2 upol zasada odroczenia momentu powstania obowiązku podatkowego do końca roku, w którym zostaje ukończona budowa budynku lub jego części, jest bowiem zasadą szczególną, a wskazana w art. 6 ust. 1 upol norma, zgodnie z którą obowiązek powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po zaistnieniu okoliczności uzasadniającej jego powstanie – zasadą ogólną.

Art. 6 ust. 1 upol obejmuje wszelkie okoliczności uzasadniające powstanie obowiązku podatkowego, natomiast art. 6 ust. 2 wprowadza odrębne uregulowanie dla jednej z tych okoliczności, tj. istnienia budynku albo budowli lub ich części.

Komentowane orzeczenie stoi zatem w sprzeczności z podstawową zasadą kolizyjną lex specialis derogat legi generali, w myśl której norma bardziej szczegółowa ma pierwszeństwo przed bardziej ogólną.

Stanowisko takie potwierdził [b]WSA w wyroku z 17 lipca 2008 r. (I SA/Sz 140/08, podtrzymanym przez NSA w wyroku z 10 marca 2010 r., II FSK 1766/08)[/b], orzekając, że w przypadku zbycia nowo powstałego obiektu w trakcie roku, w którym został ukończony, obowiązek podatkowy powstanie – pomimo zmiany właściciela – z dniem 1 stycznia roku następnego.

Konsekwentnie uznać należy, że gdy nie doszło do ukończenia obiektu, nie zaistniała okoliczność uzasadniająca powstanie obowiązku podatkowego, jaką jest przede wszystkim istnienie budynku. Poza dyskusją jest ograniczenie zakresu opodatkowania do obiektów istniejących.

Oprócz argumentu wskazanego powyżej przeciwko komentowanemu wyrokowi przemawia również brak uzasadnienia dla zróżnicowania sytuacji podatkowej podatników samodzielnie budujących budynek (część) i podatników nabywających budynek (część) jeszcze nieukończony.

Trudno wskazać argumenty przemawiające na rzecz ograniczenia prawa do odroczenia opodatkowania do tych podatników, którzy budują budynki/lokale we własnym zakresie. Przyjęcie takiej wykładni wydaje się naruszać konstytucyjną zasadę równości wobec prawa.[/ramka]

[b]Czytaj także:[/b]